Όταν μια σχέση τελειώνει μια ατάκα που αξίζει να θυμάσαι για εκείνο το πρόσωπο που σε πλήγωσε, είναι :
‘’Διεκπεραιωθέν, αποκλείεται να ξανακυκλοφορήσει’’ (της ΕΥΑ ΧΕΛΕΡ)
Είναι παράξενο πόση λάμψη έχουν τα πράγματα στην αρχή μιας σχέσης.
Αλλά έτσι είναι. Όταν αγαπάς στραβώνεσαι.
Η κατάλληλη απόσταση για να μη χρειάζεσαι γυαλιά μυωπίας είναι να απομακρυνθείς από το ταμείο καταθέσεως αισθημάτων….
Εξάλλου μετά από την απομάκρυνση , ουδέ λάθος αναγνωρίζεται.
Έτσι λοιπόν κι εγώ , σ άφησα να ρουφήξεις το αυγό σου, γιατί με αρρώσταινε η συμπεριφορά σου και την έκανα από τη πόρτα. Όχι παράθυρο, γιατί στα τελευταία σοκολατάκια που καταβρόχθισα ανακάλυψα ότι το παράθυρο είχε στενέψει κατά πολύ για να το καβαλήσω και να φύγω.
Και έρχεται η ώρα της ωρίμανσης, μετά από ελεύθερη πτώση ''Χ'' μέτρων, το μόνο που θυμάμαι ήταν ο κρότος που έκανε ο έρωτας πέφτοντας.
Αουτς! Αυτό πρέπει να πόνεσε… Η φιγούρα σου όμως έγινε πολύ ντεμοντέ και ήθελε μικροεπεμβάσεις. Αρκετά τα ταξίδια στα ροζ συννεφάκια.
Μετά από ανακωχή με τη πραγματικότητα και αφού αποχρωμάτισα τη μικρή φτερωτή φιγούρα, διαπίστωσα και κάτι ακόμα.
Μαζί με τα κιλά που είχα φορτωθεί, φορτώθηκα και την ευθύνη της βαρύτητας των αποφάσεων που πήρα.(….δίκαιη μοιρασιά θα έλεγα), με άλλα λόγια έγινα κολλητή με την ωριμότητα.
Αλλά δε γίνεται να έχω το νου μου σε όλες τις κακοτοπιές.
Ξαναγύρισα….φτου μου και ξανά φτου μου. Επιπόλαια αντίδραση ενάντια στη μοναξιά μου ή υπέρμετρος εγωϊσμός της κατάκτησης?
‘’Αφού βρε κορίτσι μου, κάτι δε σου κολλούσε στην όλη υπόθεση, τι το ήθελες να δώσεις τόσο χρόνο σ αυτόν τον παράταιρο με σένα, άνθρωπο? ‘’ (η μάνα μου)
‘’Αν δε τσουλήσει από την αρχή το πράγμα, μετά ούτε με καροτσάκι σε κατηφόρα δε θα σου κάτσει’’
(η κολλητή μου)
Και έτσι με αυτή την ειδική ''ψυχανάλυση'' έπαψα να αναπολώ τα περασμένα και τη συνήθεια να τρέχω από πίσω τους.
Ναι. Ξαναέφυγα!
Συνέχισα να επαναλαμβάνω τη λέξη ‘’διεκπεραιωθέν’’ ….. (πολύ τη γουστάρω αυτή τη λέξη, με προστατεύει από την επανακυκλοφορία ανακύκλωσης συναισθημάτων!
Σημαντικός λόγος για να μη ξεχάσω τη πτώση. Και φυσικά να μην αφήσω περιθώρια να ανεβαίνω χωρίς λόγο (…ξέρετε…άσπρα συννεφάκια).
Ο νόμος της βαρύτητας, ότι ανεβαίνει , κατεβαίνει και η πράξη το επιβεβαίωσε.
Και επειδή η πονηριά στη πρόθεση δε καταπίνεται εύκολα από την αγνότητα των αισθημάτων, γύρισα τη πλάτη στα νοσηρά μυαλά που τους άρεσε η ίντριγκα γύρω από το χωρισμό μου, κατέβηκα από τα ροζ συννεφάκια και να ‘ μαι τώρα εδώ, να πείθω εμένα ότι η ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση (αρκεί να ξέρεις τον τρόπο)
Μεγάλη ανακάλυψη να καταφέρω ν’ αλλάξω τη ζωή μου, αλλάζοντας τη συμπεριφορά μου.
__________________________________________________________________________
I'm back!!!!!
.....................
You Will Never Know !!!!
''Ραγίζει η καρδιά μου γιατί ξέρω ότι είσαι ο ένας για μένα
Μην νιώθεις λυπημένος δεν υπήρξε ποτέ ιστορία,
προφανώς δε θα υπάρξει ποτέ.
Ποτέ δε θα μάθεις
ποτέ δεν θα το δείξω, τι νώθω
τι χρειάζομαι από εσένα, όχι.
Με κάθε χαμόγελο έρχεται η ειρωνική αλήθεια μου
Δεν θα μάθεις τι είναι αυτό που με σκοτώνει
Δεν μπορείς να με δεις, δεν μπορείς να δεις.....''
