Βαλε το μυαλο σου να δουλεψει

''
..Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις,
τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές....''

''....Δεν έχεις καιρό...δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου,
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
Δε θα διστάσεις, θ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
θ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο ΑΥΡΙΟ...''

''...Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.

Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς εν' άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα
της αγάπης σου
να την ακούς να λέει τα όνειρα της για το μέλλον...''

''...Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,

για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...''

''...Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων
που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...''


Τάσος Λειβαδίτης

www.youtube.com/watch?v=1HR0tVN2t4g

2014 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ.............. φτάνει να θέλουμε

Το βατράχι -Stavento

renakigirl

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - SOLIDARITY – SOLIDARITÉ – SOLIDARITÄT – SOLIDARIETÀ - SOLIDARIDAD

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

‘’είναι η τελευταία μας ευκαιρία...αν δε τους διώξουμε τώρα χαθήκαμε...το πλιάτσικο πρέπει να τελειώσει....άλλο οι μεγαλοδημοσιογράφοι κ άλλο οι εργαζόμενοι....οι φελοί για μένα είναι όλοι αυτοί και μαζί κ αυτοί που τους έδωσαν βήμα κα λεφτά κ τώρα βρίζουν το δημιούργημά τους....οι απλοί εργαζόμενοι όμως κ ο θεσμός της δημόσιας τηλεόρασης σύμβολο πολιτισμού είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα…..''

ΜΠΟΜΠ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ (ΕΡΤ)

.....      ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΚΛΕΙΣΕ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ (αλλού είναι το πρόβλημα........μια εικόνα είναι αρκετή )

- χριστινα καμπα-

καλο μας ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011

‘’δεν είμαι πάντα ωκεανός που συνεχώς βογγά αλλά και θάλασσα αυγουστιάτικη που σπαρταρά στον ΉΛΙΟ’’

ΠΆΡΕ ΤΗ ΛΕΞΗ ΜΟΥ, ΔΩΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ’’

Α.ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

….κοίτα αυτό το σώμα, κοίτα τα μάτια στο καθρέφτη που σιγοκλαίνε.

Κοίτα πως λιώνουν όλα, χάνονται, πεθαίνουν.

Τι θα μείνει? Τι μένει πίσω και τι είναι αυτό που φεύγει?

Ένα λουλούδι που άνθισε και μαράθηκε γιατί κόπηκε από του κηπουρού το χέρι…..

Άδικα περίμενε την άνοιξη να ζωντανέψει…

Αυτή η ζωή των ζωντανών νεκρών πόσο μακριά μπορεί να φτάσει?

Πρέπει να θέλεις, να μπορείς για ν ακούσεις και ν αγαπήσεις.

Να βρεις το τέλος της αρχής για ν αποφασίσεις.

Χριστίνα

Παράλληλη ζωή…

Με βλέπω…

Στέκομαι απλά στο παράθυρο και χαζεύω το δρόμο.

Κλείνω τη κουρτίνα και γυρίζω να ρίξω μια τελευταία ματιά στο χώρο. Ο χώρος. Μετράω τις διαστάσεις του. Το ρολόι στο τοίχο μου θυμίζει τι ώρα είναι. Ώρα να φύγω. Να δώσω εντολή στα πόδια μου. Να πάρω βαθιά αναπνοή και να το κάνω και αυτό. Αναπνοή. Πόσες αναπνοές θα μου χρειαστούν άραγε για να το πετύχω?

Δεν έμαθα να φεύγω αλλά τώρα ήταν η μόνη λύση. Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί πρέπει να βρω λύση σε ένα πρόβλημα, που ποτέ μου δεν ήθελα να το λύσω. Να το ξέρω καν. Μάταιο.

Απάντηση δε βρήκα. Και βρήκα τη λύση. Να φύγω. Να μετατοπιστώ. Να πάω σε άλλη παράλληλο. Γιατί παράλληλος θα είναι. Σίγουρα…

Δεν άλλαξα. Απλά έσπασα. Χίλια κομμάτια. Μικρά και παντού σκορπισμένα στο χώρο. Στο χώρο μου. Στα υφάσματά μου. Στα έπιπλά μου. Στη μυρωδιά μου. Στη γαλήνη μου. …..

Χάθηκε η γαλήνη. Τρόμαξε και αυτή από το θόρυβο που έκανα σπάζοντας. Και έφυγε. Αυτή πρώτη. Με άφησε. Με το πρώτο θόρυβο, με άφησε. Με κοίταξε βουβή και χάθηκε. Ίσως τη βρω ξανά…ίσως…

Οι ήχοι στο χώρο υπόκωφοι. Σιωπηλοί. Ήρεμοι. Ίσως να τους ηρεμεί που φεύγω. Οι φωνές μου ίσως τους προκαλούσαν πονοκέφαλο τώρα τελευταία. Μπορεί…

Τα χέρια μου κρύα. Το ίδιο και η καρδιά μου. Το ίδιο και τα μάτια μου. Κρύωσαν από την παγωνιά. Κρύωσαν από τα δάκρυα. Δάκρυα. Με προστάτευσαν πολλές φορές. Ήταν η λύση μου. Αλλά ήταν παροδική. Αυτά ακόμη δεν έφυγαν. Έμειναν. Ζουν από  εμένα. Με συντροφεύουν. Παρέα καλή. Αλλά λίγο παγερή. Ιδίως όταν κυλάν στα ζεστά μου μάγουλα. Αυτά καίνε. Πάντα. Ακόμη. Με ανατριχιάζει η αίσθηση….. κρύο να κυλά πάνω στο ζεστό. Το αποδέχτηκα κι αυτό. Όπως όλα. Όπως πάντα…….

Κλείνω τα μάτια. Σταματώ έτσι για λίγο τα δάκρυα. Τα βλέπω όλα. Όχι γρήγορα. Σιγά σιγά. Βασανιστικά αργά. Το στέρνο μου φουσκώνει. Χρειάζομαι όσο περισσότερο αέρα μπορώ να πάρω, για να μπορέσω να βγάλω αυτό το ΄΄αχ…..’από μέσα μου’’ . Το πετυχαίνω. Σπάει τη σιωπή…..

Λοιπόν, η απόφαση πάρθηκε, λέχθηκε και έγινε αποδεκτή. Χτυπάω ολόκληρη. Θάρρος. Η πόρτα ανοίγει….

Τελικά πονάνε και αυτοί που φεύγουν αλλά και αυτοί που μένουν πίσω και κοιτάν τη πόρτα πλέον κλειστή….

Έμεινα εκεί αλλά δε με βλέπω πια….

(κείμενο αφιερωμένο σε σένα, που μου ζήτησες να σου πω, πως νιώθω για ότι περνάς….. )…… λόγια ψυχής γραμμένα από έναν καθ' όλα συνηθισμένο άνθρωπο...

βασιλική 2006

ναι, ο πόνος επαναλαμβάνεται αλλά τι νόημα έχει?

ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΝΗΜΗ ΜΑΥΡΟ ΜΟΥ ΑΣΗΜΙ

Έτσι δραπετεύουμε από τους χειμώνες μας........ χριστίνα καμπά

 

''ΘΑΛΑΣΣΑ''

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

(Πρώτη εκτέλεση: Μίλβα)

Γυρνάω χορεύω στην άμμο

του χειμώνα με τα φύκια

τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω

και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια

Παραμονεύει στο πέλαγος

του χρόνου το καράβι

μια άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει

το βάθος του έρωτα της να συλλάβει

Θάλασσα μάνα, μοίρα μου εσύ,

γαλάζια μοίρα,

για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι

πάρ' την καρδιά μου και κάν' την μισή

του ανέμου αγρίμι

Παραμυθένιο ναυάγιο

μες στα σύννεφα η σελήνη

κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο

ποιό πέτρινο μουσείο να σε κλείνει

Θάλασσα μάνα, μοίρα μου εσύ

γαλάζια μοίρα,

για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι

πάρ' την καρδιά μου και κάν' την μισή

του ανέμου αγρίμι.....

το παρακάτω video μου το έστειλε μία φίλη, το πρόσθεσα γιατί πιστεύω ότι αξίζει να το διαβάσετε

τα λόγια πανέμορφα, η μουσική ξεχωριστή.......

(Υ.Γ. Μαρία Καμπάκη !!! σ'ευχαριστώ που το ανακάλυψες)

(χρήστης στο youtube :  despovas1986 )

3 ποιηματα
Πες μου: Ρανια Νικολαιδου
Αν: Βίλμα Τζαβαρα
Ευτυχια:  Μιραντα Ιωαννιδου
μουσικη: Keiko Matsui flowers of the sea