Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν "Μέρφι" που τον φώναζαν Γιάννη !
Λοιπόν, ο Γιάννης ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος με μια όμως ασυνήθιστη ικανότητα!
Ήξερε ότι όταν μπορούσε να πάει κάτι στραβά στη ζωή του, πήγαινε στραβά.
Ήταν το τέλειο παράδειγμα του Νόμου του Μέρφυ.
Μια Δευτέρα πρωί, αποφάσισε να σηκωθεί νωρίς, να ετοιμαστεί στην ώρα του και να πάει στη δουλειά χωρίς το παραμικρό άγχος.
Έβαλε ξυπνητήρι, έφτιαξε καφέ από την προηγούμενη νύχτα και έβαλε τα ρούχα του σε σειρά για να μην καθυστερήσει.
Το πρωί ξεκίνησε καλά... σχεδόν.....
Το ξυπνητήρι δεν χτύπησε, γιατί κατά λάθος το είχε ρυθμίσει για τις 7 το απόγευμα.
Ξύπνησε πανικόβλητος στις 8:45, ενώ η δουλειά ξεκινούσε στις 9:00.
Άρπαξε τα πρώτα ρούχα που βρήκε, αλλά το πουκάμισο είχε έναν τεράστιο λεκέ από καφέ – τον οποίο, φυσικά, δεν είχε προσέξει από την προηγούμενη ημέρα.
Στη βιασύνη του, κλώτσησε κατά λάθος το πόδι του τραπεζιού και σωριάστηκε στο πάτωμα, σπάζοντας την αγαπημένη του κούπα καφέ. «Εντάξει, τουλάχιστον μπορώ να φτιάξω άλλον καφέ», σκέφτηκε.
Αλλά ο καφές τελείωσε την προηγούμενη μέρα.
Αφού κατάφερε να ντυθεί πρόχειρα, βγήκε έξω και συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου μέσα στο σπίτι. Έτρεξε να φωνάξει την σπιτονοικοκυρά, αλλά εκείνη είχε πάει διακοπές!!!
Περπάτησε μέχρι τη στάση του λεωφορείου, μόνο και μόνο για να δει το λεωφορείο να απομακρύνεται.
Το επόμενο θα ερχόταν σε 30 λεπτά, οπότε αποφάσισε να πάρει ταξί. Αλλά την ώρα που έφτανε ένα διαθέσιμο ταξί, ένας άλλος περαστικός του το πήρε μπροστά στα μάτια του.
Όταν τελικά έφτασε στο γραφείο, ιδρωμένος και εκνευρισμένος, συνειδητοποίησε ότι ήταν η μέρα της παρουσίασης που έπρεπε να κάνει μπροστά στο αφεντικό.......Και, φυσικά, είχε ξεχάσει να πάρει μαζί του το USB με τα αρχεία.
«Ο νόμος του Μέρφυ σε όλο του το μεγαλείο!!!», σκέφτηκε ο Γιάννης καθώς το αφεντικό του τον κοίταζε με απογοήτευση.
Αλλά το αποκορύφωμα ήρθε το απόγευμα, όταν γύρισε σπίτι εξαντλημένος.
Πήγε να ξαπλώσει στον καναπέ για λίγη ξεκούραση, μόνο για να ανακαλύψει ότι ο γείτονάς του έκανε ανακαίνιση, με ένα τρυπάνι που δεν σταματούσε λεπτό.
«Ίσως ο Νόμος του Μέρφυ δεν είναι απλώς μια θεωρία», μονολόγησε.
Αλλά, κρυφά, ήξερε ότι το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να γελάσει με την κατάσταση. Γιατί, τελικά, κάποιες μέρες απλώς δεν μπορείς να κερδίσεις.
Και έτσι, με ένα ειρωνικό χαμόγελο, έβαλε ακουστικά και έφτιαξε έναν ακόμα καφέ – αυτή τη φορά, χωρίς απρόοπτα..... Ή τουλάχιστον, έτσι πίστευε… μέχρι που έπεσε η ζάχαρη στο πάτωμα!!!
Νέος μήνας ήρθε
Ας τον χαρούμε !!
Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε περάσει τα παραπάνω, αλλά συνεχίζουμε.......
Ευχαριστώ
Χριστίνα Καμπα
.............
Ο νόμος του Μέρφι («Ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά») αποδίδεται στον Αμερικανό μηχανικό Edward A. Murphy Jr. (1918-1990). Ο Μέρφι ήταν μηχανικός αεροδιαστημικής και εργάστηκε σε έργα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1940.
Η ιστορία ξεκινά από μια δοκιμή το 1949 σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα της Πολεμικής Αεροπορίας, το MX981, που αφορούσε τη μελέτη της επίδρασης των επιταχύνσεων και της επιβράδυνσης στο ανθρώπινο σώμα.
Ο Μέρφι συμμετείχε στο έργο αυτό ως μηχανικός, αναλαμβάνοντας την κατασκευή αισθητήρων που θα μετρούσαν τις δυνάμεις που δέχεται το σώμα.
Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, παρατηρήθηκε ότι οι αισθητήρες είχαν τοποθετηθεί λανθασμένα. Ο Μέρφι φέρεται να είπε τότε:
«Αν υπάρχει ένας τρόπος να γίνει κάτι λάθος, θα γίνει».
Αυτή η φράση εξελίχθηκε στον γνωστό νόμο του Μέρφι, που στη συνέχεια διαδόθηκε από τον George Nichols, συνάδελφο του Μέρφι, και τον John Stapp, έναν πρωτοπόρο ερευνητή του έργου. Ο Stapp, σε συνεντεύξεις, ανέφερε τον νόμο του Μέρφι ως κλειδί για την προσήλωση στη λεπτομέρεια κατά την ανάπτυξη τεχνολογικών συστημάτων.
Ο νόμος του Μέρφι έχει γίνει παγκοσμίως γνωστός και εκφράζει με χιουμοριστικό τρόπο τη φυσική τάση των πραγμάτων να πηγαίνουν στραβά όταν δεν υπάρχει κατάλληλη προετοιμασία ή όταν αγνοούνται οι λεπτομέρειες. Αν και ξεκίνησε από τεχνικές εφαρμογές, έχει υιοθετηθεί σε κάθε πτυχή της ζωής ως μια φιλοσοφική παρατήρηση.
