τα όνειρά μας γίνονται παράλογα όταν μένουμε μόνοι γιατί εκείνος δεν υπάρχει να μας τα συντροφεύσει. Ένα αστείο η ζωή ή εμείς που την πιστεύουμε?....................
Μέσα μας ξέρουμε, όλοι ξέρουμε τι γίνεται.
Απόγνωση, πόνος. φόβος ......όλα τα έντονα συναισθήματα κυριαρχούν κ παλεύουν μέσα μας γιατί γνωρίζουμε ότι φεύγει είναι μοναδικό και αναντικατάστατο. Το ξέρουμε, το νιώθουμε, γι αυτό πονάμε.
Ο πόνος γίνεται μοναχικός.
Συγχωρούμε αυτόν που φεύγει αλλά πονάμε γιατί αφήνει πίσω του εμάς και κάθε εικόνα του αγάπης προς εμάς.
Όταν φεύγει ένας άνθρωπος θυμόμαστε κάθε στιγμή μαζί του και αυτό μας τρομάζει ξέροντας ότι από τον ίδιο άνθρωπο ούτε θα την ξαναπάρουμε, ούτε θα την ξαναδώσουμε.
Όλα στη ζωή μας κρύβουν μιά μορφή αγάπης , αλλά αργούμε να την καταλάβουμε.
Όμως όπως η ζωή είναι ξελόγιασμα έτσι κ το αντίθετό της ξελόγιασμα είναι αυτό.
Κανείς και ποτέ δε φεύγει κοντά από την αγκαλιά της αγάπης όσο μακρυά και αν πάει.
Αγάπα εκείνον που αναγκάστηκε να φύγει μακρυά σου και θα τον έχεις πάντα δίπλα σου.
Η αλυσίδα δε θα σπάσει γιατί υπάρχει κάτι πιο δυνατό από τον ίδιο τον άνθρωπο.
Για σένα που ξέρω ότι ακόμα κλαις
Kougioumtzis & Dalaras - Mi Mou Thimonis Matia Mou
Nekriki Sigi - I Dikia Moy Neraida
...................χριστίνα (καλό ταξίδι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου