πόσα χιλιόμετρα να περπατήσεις όταν δίπλα σου περνάει η ζωή και εσύ δεν τη βλέπεις?.......''Αν δεν είσαι ευτυχισμένη η ζωή είναι σύντομη''
Είναι ασυγχώρητο για μένα να σου πω το τρόπο να τη δεις
αλλά ασυγχώρητο για σένα να ξεχάσεις να ακούς.
Mεγάλες προσδοκίες, μικρές στιγμές σε φέρανε στο κατώφλι μου και όλο κλαις
Aνοιξε εκείνο το μικρό κουτάκι των ευχών και έλα με τα μάτια μου να δεις ένα ''παρόν''
Tο παρόν που ξέχασες να πεις ,,,,δε φοβάμαι ότι και αν δεις....
είναι δύσκολο , το νιώθω, να μάθεις να ζεις μα πόσο δύσκολο να θέλεις να σωθείς.
το τέλειο δεν υπάρχει στο μυαλό ψάξε καλά για να το βρείς όταν θα σου γελώ.
H καρδιά γελάει μάτια μου και όχι εγώ γιατί ίσως μάθω το τρόπο να σ αγαπώ.
Πρόδωσα και το πήρα πίσω.
Πόνεσα και δεν θέλω τώρα πιά να το αφήσω.
Μιά άνοιξη θα έρθει μετά το χειμώνα για να μου θυμίζει πώς σ αγάπησα αιώνια.
Ετσι ειναι η ζωή έτσι και η ψυχή. Σε κάθε μονοπάτι και μια ευχή. όσες καρδιές και αν συναντήσω, τα όνειρα δε θέλω να αφήσω.
Το ξέρω πως πονάς, το ξέρω πως φοβάσαι μα αν δεν γεννηθείς πως θέλεις να μην λυπάσαι?
Εσύ το είπες μια βραδυά, ανάποδο νόμισμα της μοίρας η ζυγαριά.
Πόνος και χαρά μένουν στην ίδια γειτονιά. Κοίτα μόνο με μάτια καθαρά και ξεκίνα από την αρχή ξανά.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ.
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου