Όταν η αγάπη τραυματίστηκε κρύφτηκε πίσω από την αδιαφορία.
Προσπαθούσα σ΄όλα να΄μαι εγώ εντάξει
και να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη
αντικείμενα δικά σου κι ό, τι άφησες εδώ
σε μια κούτα ξεχασμένα από καιρό
Είχες φύγει δε με πείραξε θυμάμαι
σου είχα πει δε σου αξίζω εγώ λυπάμαι
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ'το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά
Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια
κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια
είπα δε μπορεί όταν τ'ανοίξω
αυτή η εικόνα θα χαθεί
Πίστευα σε είχα ξεπεράσει
πρώτος πως εγώ σ'είχα ξεχάσει
πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή
Είχα πείσει για καλά τον εαυτό μου
ότι ήταν τελικά για το καλό μου
κάθε μέρα που περνούσε σε τραβούσε μακριά
κι εγώ έπεφτα στο ψέμα πιο βαθιά
Είχες γίνει μία ξένη εσύ για μένα
δε μιλούσα για εσένα σε κανένα
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ' το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά
Η αγάπη όμως δεν υποβαθμίζεται γιατί ξεκινά από τους εαυτούς μας και εκεί θα ξαναγυρίσει……
Ο χρόνος θα κάνει αντιληπτά τα λάθη μας....
γιατί ο έρωτας δεν είναι συναίσθημα αλλά ικανότητα
(κάνε ένα κλικ στο τραγούδι και θα το καταλάβεις ''μικρέ μου πινόκιο''!!)
.........είσαι βέβαιος τώρα ότι αν μ αφήσεις να φύγω όλα θα είναι ''εντάξει''?!!
ΕΣΠΑΣΕ Η ΝΥΧΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Στίχοι: Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Αντώνης Βαρδής Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
και να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη
αντικείμενα δικά σου κι ό, τι άφησες εδώ
σε μια κούτα ξεχασμένα από καιρό
Είχες φύγει δε με πείραξε θυμάμαι
σου είχα πει δε σου αξίζω εγώ λυπάμαι
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ'το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά
Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια
κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια
είπα δε μπορεί όταν τ'ανοίξω
αυτή η εικόνα θα χαθεί
Πίστευα σε είχα ξεπεράσει
πρώτος πως εγώ σ'είχα ξεχάσει
πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή
Είχα πείσει για καλά τον εαυτό μου
ότι ήταν τελικά για το καλό μου
κάθε μέρα που περνούσε σε τραβούσε μακριά
κι εγώ έπεφτα στο ψέμα πιο βαθιά
Είχες γίνει μία ξένη εσύ για μένα
δε μιλούσα για εσένα σε κανένα
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ' το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά
