ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΝΑΥΑΓΗΣΕΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ

πηγή στην επιλογή του τίτλου μου : https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=178522952188648&id=131275253580085
………………………………………………..

Η προσπάθεια του ανθρώπου να υπερβεί τους περιορισμούς των υλικών του δυνάμεων με σκοπό να χειραγωγήσει την πραγματικότητα μέσω της πνευματικής οδού ονομάστηκε ‘’μαγεία’’, και ο αιώνιος εχθρός που την απομυθοποίησε, ονομάστηκε επιστήμη.

Όμως τα ανθρώπινα συναισθήματα ποτέ δε τιθασεύτηκαν και γι αυτό ανακάλυψαν τρόπους ώστε να διοχετευτούν σε μυστικά περάσματα όπως είναι η μουσική.

Η μουσική σα σύνολο, παραμένει ένα μυστικό πέρασμα στη παραπάνω ‘’μαγεία’’.

Δεν υπάρχουν όρια στη δύναμή της.

Στάθηκε ικανή να ελέγχει τον αόρατο κόσμο τις σκέψης, γιατί πρόθυμα θυσίασε την ασχήμια του υπαρκτού στην ωραιοποίηση του φανταστικού κόσμου.

Αυτό είναι η μουσική και γι αυτό θα παραμείνει ελεύθερη να στολίζει τις σκέψεις μας.

ΡΟΔΑΥΓΗ

 

‘’θέλω… απόψε να σε δω,

Κι έχω τόσα να σου πω…………….

Λόγια ξεχασμένα

Βαθιά κρυμμένα.

Έζησα, μόνος τόσο καιρό……….

Ήμουν καράβι στον ωκεανό…..

Μακριά χαμένος

Στα κύματα παραδομένος

Έλα και κάνε με ξανά να νιώσω τη χαρά

Τη φλόγα της αγάπης…..

Την έξαψη της μάχης…..

Τράβα με κοντά, πάρε με αγκαλιά

Και δως μου ένα φιλί να φύγουμε ΜΑΖΙ ……’’

http://www.youtube.com/user/AxmisBertas

πηγή στην επιλογή του τραγουδιού μου από youtube : ΡΟΔΑΥΓΗ AxmisBertas – 

video :  TheXristinak
 

 

 Ευχή μου………..!!!

ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΧΡΥΣΩΝ ΣΟΥ ΜΑΤΙΩΝ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ.

Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ.

ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ.

ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΖΗΣΕΙ..

ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ….ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΠ’ ΟΛΑ…..

Δε στο’ χω πει ακόμα………..

πηγή στην επιλογή της ευχής μου: Ναζίμ Χικμέτ

 

 Καλό φθινόπωρο

xristina all time

 

 

ΕΣΠΑΣΕ Η ΝΥΧΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

Όταν η αγάπη τραυματίστηκε κρύφτηκε πίσω από την αδιαφορία.

Η αγάπη όμως δεν υποβαθμίζεται γιατί ξεκινά από τους εαυτούς μας και εκεί θα ξαναγυρίσει……

Ο χρόνος θα κάνει αντιληπτά τα λάθη μας....

γιατί ο έρωτας δεν είναι συναίσθημα αλλά ικανότητα

(κάνε ένα κλικ στο τραγούδι και θα το καταλάβεις ''μικρέ μου πινόκιο''!!)

.........είσαι βέβαιος τώρα ότι αν μ αφήσεις να φύγω όλα θα είναι ''εντάξει''?!!

TheXristinak

ΕΣΠΑΣΕ Η ΝΥΧΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

Στίχοι: Όλγα Βλαχοπούλου

Μουσική: Αντώνης Βαρδής

Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος

Προσπαθούσα σ΄όλα να΄μαι εγώ εντάξει
και να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη
αντικείμενα δικά σου κι ό, τι άφησες εδώ
σε μια κούτα ξεχασμένα από καιρό

Είχες φύγει δε με πείραξε θυμάμαι
σου είχα πει δε σου αξίζω εγώ λυπάμαι
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ'το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά

Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια
κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια
είπα δε μπορεί όταν τ'ανοίξω
αυτή η εικόνα θα χαθεί

Πίστευα σε είχα ξεπεράσει
πρώτος πως εγώ σ'είχα ξεχάσει
πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή

Είχα πείσει για καλά τον εαυτό μου
ότι ήταν τελικά για το καλό μου
κάθε μέρα που περνούσε σε τραβούσε μακριά
κι εγώ έπεφτα στο ψέμα πιο βαθιά

Είχες γίνει μία ξένη εσύ για μένα
δε μιλούσα για εσένα σε κανένα
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ' το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά

ΕΝΤΑΞΕΙ.....ΞΕΡΩ.....ΑΣΥΓΧΩΡΕΤΗ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΣΕ ΟΤΙ ΝΙΩΘΩ

Εντάξει , ξέρω , είμαι ασυγχώρετη.........
''Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένα ημερολόγιο στο οποίο σημαίνει να γράψει μια ιστορία, και γράφει μια άλλη''

 James Matthew Barrie

............... κάπως έτσι............... να ζητώ να φύγει το τώρα.........

θυμίσου.......συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ' αγαπάς

Στίχοι: Νικολακοπούλου Λίνα

Μουσική: Libedinsky Carlos

Εκτέλεση: Τρίφωνο

(Ερωφίλη - Νίκος – Δημήτρης)-

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά

Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά

Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά

εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό

να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό

Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ

Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί

Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί

Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν

Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά

Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά

Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός

Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ένοικος

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί

Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.

Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός

θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού

Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού

απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά

συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά

Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά

Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ' ακούνε την νύχτα αυτή

παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

δεν είμαι κάποια άλλη............. απλά δε βρίσκω λόγια να σου μιλήσω....ίσως γιατί, τι κρίμα, .....πάλι να μη θέλω να είσαι εδώ και πάλι να λείπεις..... γιατί απλά , όπου και να ζήσεις δίπλα μου,,,,, μόνο .....καταστρέφεις ////////ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ////////////////

και να ζητώ να έρθει το τώρα..............................
.........All my life I had been looking for something, and everywhere I turned someone tried to tell me what it was.  I accepted their answers too, though they were often in contradiction and even self-contradictory.  I was naïve.  I was looking for myself and asking everyone except myself questions which I, and only I, could answer.  It took me a long time and much painful boomeranging of my expectations to achieve a realization everyone else appears to have been born with:  that I am nobody but myself.  ~Ralph Ellison, "Battle Royal"
είναι ότι νιώθω......

υπάρχουν στιγμές που μου λείπει το ''χθες'' κι εγώ πρέπει σ' ένα συνεχές ''αύριο'' να βαδίζω..... εντάξει, έρχεται η στιγμή, εκείνη, που απλά κι εγώ κουράζομαι.....οκ.....κάτι μου λείπει, κάτι θυμάμαι....όπως κι όλοι, φαντάζομαι...άνθρωποι είμαστε, όχι υπερ-άνθρωποι , στα επόμενα κάτι άλλο θα σας πω.
παρείτσα μου καλό βράδυ