Εγκλωβισμένος σε καθρέφτες (Εποχή σκέψης)

.....ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΛΙΓΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.....

‘’Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω αφανής ήρωας’’

........ Μετά από αυτή τη σκέψη φόρεσα τη στολή του ήρωα και μπήκα στο δωμάτιο με τους καθρέφτες.
Άρχισε η αντανάκλαση στην αντίστροφη εικόνα του εαυτού μου.
Το μυαλό γέννησε ιδέες, το ζωντανό πνεύμα αντιστεκόμενο στις φωνές αγριότητας, έτεινε στον ουρανό.
Από την κορυφή του βουνού η θεα ήταν ένα όραμα.

Κοιτούσα μακριά. Βάδιζα στο χρόνο με σύμμαχο τα όνειρά μου.

Εναλλάσσονταν μεταξύ τους οι εικόνες ανθρώπων με τους δικούς μου καθρέφτες.

Πρόεδροι, στρατιωτικοί ηγέτες, ‘’μάγοι’’ της ελληνικής γλώσσας.

Κάποια στιγμή ένιωσα πόνο στα πόδια μου. Μικρά θρυμματισμένα γυαλάκια γέμισαν το πάτωμα. Κάθε δικό μου βήμα και ένα δικό τους τρύπημα. Ο φόβος με καθήλωσε.

Κοίταξα πίσω, όλοι οι καθρέφτες ήταν σπασμένοι.
Κοίταξα μπροστά, κανένας καθρέφτης μπροστά…………..
- Που είναι το είδωλο μου???? …. Δε με βλέπω…..
Εξαφανίστηκε ο ουρανός, περιορίστηκε το όραμά σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.

……ένας ψίθυρος ακούστηκε ‘’ Για να ζεις σαν βασιλιάς, θα έπρεπε πρώτα να δουλέψεις σκληρά σαν σκλάβος’’…….

Αρνητικές σκέψεις καταβρόχθισαν τη ψυχή …..
Συγκεντρώθηκα στη τεχνική των σκέψεων και όχι στην πραγματοποιήσή τους?
Κοίταξα πολύ ψηλά, αναρωτήθηκα. Έφυγα πολύ μακριά.

Ο αφανής ήρωας, έγινε αντιήρωας, λαμόγιο.
Γεννήθηκαν ερωτηματικά από τη βάση του ίδιου μου του εαυτού έως τους ανθρώπους που περιφέρονταν γύρω μου.

Δε θεωρείτε ηρωισμός να λέω ότι θυσιάζομαι για κάποιον…
Δε θεωρείτε ηρωισμός να λέω ότι βοήθησα κάποιον…
Δε θεωρείτε ηρωισμός να αποκρούω τη δική μου κατήφεια βοηθώντας έναν άλλον άνθρωπο…
Δε θεωρείτε ηρωισμός να θαυμάζω από μακριά ήρωες του παρελθόντος…
γιατί...........................................

Οι πραγματικά ηρωικοί ηγέτες είναι αυτοί που κάνουν τους άλλους

να φέρονται ηρωικά χωρίς οι ίδιοι να επαίρονται

‘’….. βλέπουμε ένα δέντρο ανθισμένο, έναν ήρωα, μια γυναίκα, το άστρο της αυγής και φωνάζουμε: Αχ! και τίποτ' άλλο δεν μπορεί να χωρέσει τη χαρά μας. Όταν το Αχ! αυτό θελήσουμε, αναλύοντάς το να το μεταδώσουμε στους ανθρώπους, να το σώσουμε από την ίδια μας τη φθορά, πως εξευτελίζεται σε λόγια αδιάντροπα, βαμμένα γεμάτα αέρα και φαντασία!...’’ Νίκος Καζαντζάκης

‘’Βρείτε μια μορφή κοινωνίας, που να υπερασπίζει και να προστατεύει μ’ όλες τις δυνάμεις, το πρόσωπο και την περιουσία του καθενός μέλους της και στην οποία ο καθένας, παρά το γεγονός ότι θα είναι ενωμένος με τους υπόλοιπους, θα μπορεί να υπακούει μονάχα τον εαυτό του και να μείνει έτσι ελεύθερος, όπως ήταν πριν’’…. Jean Jacques-Rousseu

Οι αντιλήψεις ενός αφανή ήρωα πηγάζουν από την οργάνωση της συνείδησής του.
Tο πιο χρήσιμο κι εύκολο μέσον εκλογής ανάμεσα στην επιλογή του καλού και το κακού, είναι να σκέπτεσαι τι θα ήθελες και τι δε θα ήθελες, αν ήσουν κάτω από την εξουσία ενός άλλου ηγεμόνα….. Τάκιτος

Σκέψεις……......................
Ζει ακόμα ο Δον Κιχώτης να παλέψει με ανεμόμυλους? …..
......προθέσεις υπεράσπισης των αδύνατων αλλά μπλεγμένος σε γραφικές περιπέτειες….

Από την άλλη πλευρά οι ήρωές του Ντοστογιέφσκι, υποφέρουν επειδή δεν μπορούν να πιστέψουν. Θέλουν να πιστέψουν, αλλά η συνείδησή τους έχει ατροφήσει.

‘’δώσαμε τα φώτα σε όλο τον κόσμο και μείναμε στο σκοτάδι ?’’
Μπορείτε να κλείσετε τα μάτια σας για κάποια γεγονότα αλλά όχι για τις αναμνήσεις.

Ο χρόνος είναι σαν ένα ποτάμι .. δεν μπορεί να αγγίξει το ίδιο νερό δύο φορές, η ροή που έχει περάσει, ποτέ δεν θα περάσει και πάλι. Απολαύστε την κάθε στιγμή της ζωής σας. (Darshan)

…. ...Αλλά μην εγκλωβίζεστε σε καθρέφτες του εαυτού σας.

Χριστίνα Καμπά

Με εκτίμηση

Η Φιλειρηνική κοινωνία του μυαλού μου

(ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ  ΣΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ  ΜΑΣ)