Δεν είναι ηθικός αυτός που στο λέει, αλλά αυτός που στο δείχνει

 «Δεν είναι ηθικός αυτός που στο λέει, αλλά αυτός που στο δείχνει» Κάπως έτσι,

σκέψου τη μάνα σου να λέει «φάε τις μπάμιες που σου μαγείρεψα, θα σου κάνουν καλό» και εκείνη παραγγέλνει τη δεύτερη πίτσα. 

Ε, εντάξει, νομίζω ότι κάπου εκεί το ηθικό βραβείο πηγαίνει στο delivery!

 

Ας δούμε μια άλλη εκδοχή της ηθικής 

Ένας φίλος,  σου υπενθυμίζει ότι η γυμναστική θα βοηθήσει το σωματικό σου βάρος

Αλλά εκείνος, στήνεται μπροστά σε μία οθόνη με πατατάκια κ cola   και χάνεται στα games του διαδικτύου 

Ειλικρινά, είναι σαν να σου λέει μην αργήσεις στη δουλειά αύριο , αλλά ο ίδιος καθυστερεί κάθε φορά, επειδή δε χτύπησε το ξυπνητήρι.

 

Και δεν είναι μόνο αυτό!

Σκέψου να σου δίνουν συμβουλές άνθρωποι για σχέσεις, που έχουν να βγουν ραντεβού από τότε που ο Αδάμ ήταν μωρό

Στην καλύτερη περίπτωση, ο μόνος που θα μπορούσε να σε καθοδηγήσει εάν υπήρχε γάτος, θα ήταν ο ίδιος ο γάτος, κι αυτό εάν μπορούσε να μιλήσει

 Γιατί ο αλανιάρης γάτος θα είχε σκαρφαλώσει και σε κάποιο "δέντρο", θα ένιωσε και κάποια στιγμή  την "επιτυχία" ή "αποτυχία" του! 

 Έτσι, αν δεις κάποιον που σου λέει πώς να κρατήσεις μια σχέση, ενώ η μόνη του σχέση είναι το Among Us , καλύτερα να το σκεφτείς διπλά , γιατί οι καλύτερες συμβουλές για σχέσεις έρχονται από αυτούς που έχουν ζήσει και διαθέτουν εμπειρία

 

Ας μιλήσουμε για τους φιλοσόφους της παρέας …

Αυτοί που είναι πάντα έτοιμοι να μοιραστούν τη σοφία τους με όλους!

«Δεν είναι ηθικός αυτός που στο λέει, αλλά αυτός που στο δείχνει με πράξεις», θα τους ακούσεις να λένε, καθώς προσπαθούν να σε πείσουν ότι η ευτυχία βρίσκεται στην απλότητα.

Και θα τους βρεις να μιλούν για την αξία της αυτοπρόσωπης παρουσίας, ενώ κάνουν scroll στο Instagram προσπαθώντας να αποφασίσουν αν το αβοκάντο τους, δείχνει αρκετά "γευστικό" για να το ποστάρουν. 

Μπορεί να σου τονίζουν πόσο ωραία είναι τα απλά πράγματα στη ζωή και στέλνουν μηνύματα σε ένα διαδικτυακό φίλο για να τους στείλει μια σέλφι από το πιο trendy καφέ της πόλης.

Την ίδια στιγμή που θα πουν την επική ατάκα «Η ζωή είναι ένα ταξίδι»,  την ίδια στιγμή αναζητούν την καλύτερη διαδρομή για να φτάσουν στο επόμενο brunch. 

Στην πραγματικότητα, είναι οι μόνοι που έχουν επενδύσει περισσότερα στο wardrobe τους από όσα σε οποιαδήποτε σχέση.

 

 

Μία άλλη φράση που σε βάζει να ψάχνεις και να μη ξέρεις τι ψάχνεις!

«Η αλήθεια είναι μέσα σου» κι εσύ με απορία κοιτάς αυτόν που σου τη λέει, γιατί η μόνη αλήθεια που είπε , δεν έχει βγει ποτέ από το σπίτι του

Στο λέει, αλλά ποτέ δεν σου δείχνει πώς να το κάνεις σωστά!

 

Ας είμαστε ειλικρινείς

Οι σοφές κουβέντες είναι χρήσιμες, μέχρι να έρθει η στιγμή που θα  τους δεις να τρέχουν σε ένα φεστιβάλ μόδας με σαγιονάρες και κάλτσες, φωνάζοντας «Αυτή είναι η νέα τάση!».

Ε, τότε καταλαβαίνεις ότι τα λόγια τους είναι τόσο αέρας όσο και οι φιλοσοφικές τους απόψεις!

 

 

Η ουσία είναι πως ο κόσμος χρειάζεται περισσότερες πράξεις από λόγια 

Έχει ανάγκη να αγκαλιάζετε , να χορεύει, να διασκεδάζει.

Γιατί αν περιμένουμε μόνο από λόγια, θα καταλήξουμε σε ένα καναπέ με πίτσα, μπύρες και σιωπή !

Οι φίλοι , που φέρνουν καφέ στη δουλειά το πρωί για σένα, είναι πιο πολύτιμοι από όσους σου λένε ότι θα είναι εκεί για σένα!

 Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αγάπη και λιγότερες δικαιολογίες. Οι μικρές πράξεις καλοσύνης, όπως το να βοηθήσεις να μαζέψει κάποιος τα πεσμένα του ψώνια ή να του ανοίξεις μία πόρτα , κάνουν τη διαφορά!

Αντί να κάνεις like στις φωτογραφίες του φίλου, κάνε του μια προσωπική επίσκεψη!

Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερα χαμόγελα και λιγότερες γκρίνιες. Ίσως είναι καιρός να βάλεις τον εαυτό σου σε μια κατάσταση «Stand-up comedy» και να κάνεις τους γύρω σου να γελούν!

Έχουμε ανάγκη από περισσότερους καλλιτέχνες και εφευρέτες και λιγότερους κριτικούς! Πες το με μουσική, ζωγραφική ή ακόμα και με ένα πρωτότυπο χορό. Ας αφήσουμε τις λέξεις και ας μιλήσουμε με τις πράξεις!

Λόγια για το πώς πρέπει να βοηθάμε τους άλλους είναι ωραία, αλλά αν δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από τον καναπέ, δεν έχεις και πολλές πιθανότητες να κάνεις τη διαφορά. Ξεκίνα με την καθαριότητα της γειτονιάς – το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο θάρρος και ένα ζευγάρι γάντια!

Όλοι μπορούμε να αρχίσουμε να ανακυκλώνουμε, αντί να κάνουμε speeches για το πόσο σημαντική είναι η ανακύκλωση, ενώ κρατάμε το πλαστικό μπουκάλι στο χέρι μας.

Αντί να παρακολουθείς ακόμα ένα webinar για το πώς να γίνεις καλύτερος ηγέτης, δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να ηγηθείς σε μια ομάδα ή έναν οργανισμό!

Δεν κρατάμε απλά μια πινακίδα παθητικά με το μήνυμα "Be Kind" (Να είσαι ευγενικός)

ή έναν πάπυρο αυστηρά με "Οδηγίες Ηθικής"

Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, ότι οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τις λέξεις.

Και αν κάποιος θέλει να μας δείξει το σωστό δρόμο, καλύτερα να φέρει και μια γεμάτη σακούλα με γλυκά – γιατί η ζωή είναι πολύ σύντομη για να μην έχει λίγο χιούμορ και απόλαυση!

 Χριστίνα Καμπά

 

Η ΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΝΕΑΔΗ

"Ηρωική Αντίσταση στο Αλβανικό Μέτωπο: Το Έπος του 1940"

 Το Αλβανικό Μέτωπο του 1940 αποτελεί μια από τις πιο ηρωικές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, καθώς σηματοδοτεί την ελληνική αντίσταση στην ιταλική επίθεση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Μετά την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου από τον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι ιταλικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Ελλάδα μέσω της Αλβανίας, τότε υπό ιταλική κατοχή.

Αν και η Ιταλία υποτιμούσε τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, η αντίσταση των Ελλήνων στρατιωτών στα βουνά της Ηπείρου και της Πίνδου ήταν απροσδόκητα σθεναρή. Μέσα από δύσκολες συνθήκες, με ελλείψεις σε υλικό και εφόδια, οι ελληνικές δυνάμεις όχι μόνο απέκρουσαν τις ιταλικές επιθέσεις, αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση, αναγκάζοντας τους Ιταλούς να υποχωρήσουν βαθιά στο αλβανικό έδαφος.

Η μάχη στο αλβανικό μέτωπο έγινε σύμβολο εθνικής υπερηφάνειας και έδωσε στην Ελλάδα διεθνή αναγνώριση για την αντίστασή της κατά του φασισμού. Οι επιτυχίες αυτές, ωστόσο, δεν έφεραν το τέλος του πολέμου, καθώς ακολούθησε η γερμανική εισβολή τον Απρίλιο του 1941.

Το αλβανικό μέτωπο παραμένει μια συγκλονιστική ιστορία θάρρους και αφοσίωσης, με την ελληνική ψυχή να αναδεικνύεται μέσα από τις δυσκολίες του πολέμου και να χαράσσει για πάντα το μήνυμα ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται.

Καμπά Χριστίνα 

"Ο Ήρωας του Βυθού: Η Ιστορία του Δημήτρη στο Υποβρύχιο Παπανικολής"

Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν ξεχωριστό άνθρωπο μέσα απο ένα ίσως "παραμύθι"

Επειδή δεν ανήκει σε αυτούς που προβάλλουν την γενναιότητα τους με λόγια αλλά με πράξεις, η ιστορία του έμεινε στην αφάνεια των βιβλίων, αλλά σφραγίστηκε στις καρδιές μας

Λόγω ότι πλησιάζει η γιορτή του Αη Δημήτρη, το του αφιερώνω. Όπου και να βρίσκεται εύχομαι να είναι χαρούμενος 

.......

Ο Δημήτρης λοιπόν, ένας έμπειρος ανθιπασπιστής του Πολεμικού Ναυτικού, υπηρέτησε με αφοσίωση στο θρυλικό υποβρύχιο «Παπανικολής» το 1988. 

Ήταν γνωστός για τη ψυχραιμία του και την αγάπη του για τη θάλασσα. 

Μια νύχτα, το υποβρύχιο βρισκόταν σε άσκηση βαθιά κάτω από την επιφάνεια, όταν παρουσιάστηκε βλάβη στο σύστημα πλοήγησης. 

Η κατάσταση ήταν κρίσιμη, καθώς το πλήρωμα έχασε προσωρινά τον προσανατολισμό του.

Ο Δημήτρης ανέλαβε δράση. Με την εμπειρία του και την αλύγιστη αποφασιστικότητά του, κατέβηκε στα μηχανοστάσια και διόρθωσε τη βλάβη με τα ίδια του τα χέρια, ενώ καθοδηγούσε το πλήρωμα με ψυχραιμία. 

Η επιτυχία του αυτή έσωσε το υποβρύχιο από επικίνδυνες συνθήκες.

Μετά από εκείνη τη βραδιά, ο Δημήτρης έγινε σύμβολο θάρρους και αφοσίωσης στο πλήρωμα του «Παπανικολής». 

Παρόλο που ποτέ δεν επιδίωξε την αναγνώριση, οι συνάδελφοί του μιλούσαν συχνά για τον τρόπο που αντιμετώπιζε τις προκλήσεις. 

Ήταν ο πρώτος που έπαιρνε τη δύσκολη απόφαση και ο τελευταίος που έφευγε από το πόστο του.

Κάθε φορά που το υποβρύχιο βυθιζόταν στα σκοτεινά νερά του Αιγαίου, ο Δημήτρης έβρισκε μια ηρεμία που μόνο όσοι έχουν ζήσει τη θάλασσα καταλαβαίνουν. 

Έλεγε ότι η θάλασσα είναι σαν την ίδια τη ζωή: ασταμάτητη, απρόβλεπτη, μα και πανέμορφη. 

Μετά τη θητεία του, ο Δημήτρης έμεινε για πάντα συνδεδεμένος με το Πολεμικό Ναυτικό και το «Παπανικολής», συχνά επιστρέφοντας στις βάσεις για να διδάξει στους νεότερους το πάθος του για το καθήκον.

Η ιστορία του έμεινε ως υπενθύμιση ότι οι πραγματικοί ήρωες δεν χρειάζονται χειροκροτήματα — οι πράξεις τους μιλούν από μόνες τους.

Η ηγεσία του Δημήτρη άφησε το αποτύπωμά της στην ιστορία του «Παπανικολής» και το πλήρωμα τον θυμόταν πάντα ως τον ήρωα.

Αφιερωμένο στο παλικάρι  του το Τάσο 

και την αγαπημένη σύζυγο του

Χριστίνα Καμπά 

Υποβρύχιο Παπανικολής video στο YouTube 

Από το χρήστη Giorgos Samatas 

https://youtu.be/5L_BJ565DYw?si=adrAtCodYVX0Eoxf

Το "ΟΧΙ" του 1940 και η Ιταλική Κατασκοπεία στην Ελλάδα

 

 Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εθνικές επετείους της Ελλάδας, καθώς συνδέεται με το ιστορικό "ΟΧΙ" του Ιωάννη Μεταξά το 1940. Εκείνη την ημέρα, η Ελλάδα αρνήθηκε να υποταχθεί στις δυνάμεις του Άξονα, ανοίγοντας τον δρόμο για την αντίσταση του ελληνικού λαού κατά της φασιστικής Ιταλίας και αργότερα της ναζιστικής Γερμανίας.

Στις 4:00 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης, Εμανουέλε Γκράτσι, παρέδωσε στον Ιωάννη Μεταξά, τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας, ένα τελεσίγραφο από τον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. Το τελεσίγραφο απαιτούσε την άμεση παράδοση εδαφών και στρατηγικών σημείων της χώρας, προκειμένου οι ιταλικές δυνάμεις να εγκατασταθούν και να ελέγξουν την Ελλάδα. 

Ο Μεταξάς, απαντώντας, είπε στα γαλλικά: "Alors, c’est la guerre" (δηλαδή "Λοιπόν, έχουμε πόλεμο"), που συμπυκνώνεται στη λαϊκή μνήμη ως το θρυλικό "ΟΧΙ". 

Πριν από την ιταλική εισβολή στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι Ιταλοί κατασκοπευτικοί μηχανισμοί ήταν ιδιαίτερα ενεργοί στην Ελλάδα. Στόχος τους ήταν να εντοπίσουν αδύναμα σημεία στις ελληνικές αμυντικές γραμμές και να αποκτήσουν πληροφορίες για τον εξοπλισμό και τη δύναμη του ελληνικού στρατού. Οι Ιταλοί κατάσκοποι προσπάθησαν να εισχωρήσουν σε στρατιωτικές και πολιτικές δομές, ενώ χρησιμοποίησαν και ντόπιους συνεργάτες ή διπλωμάτες για τη συλλογή πληροφοριών.

Οι ελληνικές αρχές, αν και με περιορισμένα μέσα, είχαν καταφέρει να αποκαλύψουν αρκετές περιπτώσεις κατασκοπείας. Ειδικά η Ελληνική Αστυνομία και η αντικατασκοπευτική υπηρεσία εργάζονταν εντατικά για τον εντοπισμό κατασκόπων. Υπήρχαν πολλές περιπτώσεις Ιταλών κατασκόπων που συνελήφθησαν πριν ή κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι οποίοι δρούσαν με διάφορους τρόπους, είτε προσποιούμενοι τους διπλωμάτες είτε χρησιμοποιώντας πολιτικά ή εμπορικά μέσα.

Μία από τις σημαντικότερες συλλήψεις έγινε λίγο πριν από την κήρυξη του πολέμου. Το 1939 και το 1940, το ελληνικό κράτος ενίσχυσε τις δράσεις του εναντίον της κατασκοπείας, και συνέλαβε πολλούς υπόπτους για συνεργασία με τον εχθρό. Οι συλληφθέντες κατηγορούνταν για παροχή πληροφοριών στους Ιταλούς, κυρίως για θέσεις στρατευμάτων, στρατιωτικά οχυρά και αποθήκες πυρομαχικών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, είχε έναν ρόλο έμμεσα συνδεδεμένο με την κατασκοπεία, παρόλο που ο ίδιος πιθανόν να μην συμμετείχε άμεσα. Ως επικεφαλής της ιταλικής διπλωματικής αποστολής, είχε στη διάθεσή του πληροφορίες και μεθόδους συλλογής δεδομένων μέσω των καναλιών της ιταλικής πρεσβείας. Παρόλο που τελικά προσπάθησε να αποτρέψει την ιταλική επίθεση, η πρεσβεία του ήταν κομβικό σημείο επικοινωνίας για την κατασκοπεία.

Ιδιαίτερα στις πόλεις και στα λιμάνια της Ελλάδας, όπως η Θεσσαλονίκη, ο Πειραιάς και η Πάτρα, υπήρχαν ομάδες κατασκόπων που παρακολουθούσαν τις μεταφορές πολεμικών υλικών και τα πλοία. Αυτές οι ομάδες επιχείρησαν να μεταδώσουν πληροφορίες για τις κινήσεις των ελληνικών στρατευμάτων και την προετοιμασία των λιμανιών για το ενδεχόμενο πολέμου. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, οι ελληνικές αρχές προέβησαν σε συλλήψεις κατασκόπων που δρούσαν κοντά σε στρατηγικά σημεία.

 

Η ελληνική κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο από τη δράση των κατασκόπων, είχε λάβει προληπτικά μέτρα πριν από τον πόλεμο. Εκτός από τις συλλήψεις και την επιτήρηση, υπήρχαν αυστηροί έλεγχοι επικοινωνιών και κινήσεων, ειδικά σε περιοχές με στρατιωτική σημασία. Το γεγονός ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις κατάφεραν να αποκρούσουν την ιταλική επίθεση στην αρχή του πολέμου δείχνει ότι οι Ιταλοί δεν είχαν αποκτήσει τις κρίσιμες πληροφορίες που χρειάζονταν. Ο Αλέξανδρος Παπάγος (1883-1955), διακρίθηκε για τις στρατιωτικές του ικανότητες και την προσφορά του στη χώρα σε κρίσιμες περιόδους της ελληνικής ιστορίας

Συνολικά, η κατασκοπεία των Ιταλών στην Ελλάδα αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες λόγω της οργανωμένης ελληνικής αντίστασης και των προληπτικών ενεργειών του ελληνικού κράτους, που απέτρεψαν την πλήρη αξιοποίηση των πληροφοριών από τους εισβολείς.