30.6.10

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ''ΤΥΧΑΙΟ'' (Βίντεο 33ο)

Νίκος Καζαντζάκης...
όταν τα λόγια του ζωντανεύουν μέσα από αγαπημένους ήχους.
Stereo Mike και Χάρις Αλεξίου
''ΦΕΥΓΩ''

Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
φεύγω, τώρα φεύγω

Κι όλο με μιας ο ρυθμός της γης γίνεται ίλιγγος,
ο χρόνος εξαφανίζεται,
η στιγμή στροβιλίζεται, γίνεται, αιωνιότητα…..αιωνιότητα
Μανιφέστο... Φύγαμε...

Είναι οι στιγμές που βρίσκω δύναμη να σβήσω το παρελθόν μου
κι απ το τίποτα να αρχίσω που το μηδέν φαντάζει λύτρωση
και πίσω δε γυρίζω,
το παρόν αγγίζω, έτοιμος να ζήσω

Κάθε στιγμή λες και το μέλλον ζωγραφίζω
με θαρραλέες πινελιές λευκό το χρωματίζω
βαθιές αιρέσεις μέσ΄τον χρόνο αφορίζω
στο δόγμα του καιρού ενάντια θα αποφασίζω

Εγω για μένα καταργώ τα φρένα
φεύγω για τα ξένα με δυο λούπες,
ένα σάμπλερ, μια βαλίτσα και τη πένα
χωρίς εσένα χωρίς κανέναν,
μόνο ένα σκοπό,
να μην έχω δεδομένα
σύνορα, αναμνήσεις, ερμηνείες,
ένας σάτυρος νομάς που στοιχειώνουν νύχτες κρύες
Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω
κι αφού οδεύω προς το φως ελεύθερος θα ταξιδεύω Τώρα φεύγω...

[ Ρεφρέν ] Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω - φεύγω, φεύγω

Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω, τώρα φεύγω
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια,
φεύγω - φεύγω, φεύγω

Θα οδεύω προς το φως θα τα ταξιδεύω,
τώρα φεύγω
Φεύγω, τώρα φεύγω [ - Ρεφρέν ]
Δεν ελπίζω τίποτα Δεν φοβάμαι τίποτα Είμαι λεφτερος

Τώρα τους κύκλους της συνήθειας πρέπει να σπάσω
είναι δεσμά παλιά και πιέζω να ξεχάσω
ότι με βάφτισε οπαδό του χτες και ας χάσω
ας χαθώ για να χορτάσω τη πορεία όπου και αν φτάσω

Είναι η ρουτίνα και η αδράνεια εχθροί μου
είναι το βλέμμα που δειλιάζει φυλακή μου
είναι το θράσος στην παράδοση αρχή μου
είναι ότι μετάνιωσα που δεν δοκίμασα
ήταν πληγή δυνατή, δύραχη στη ψυχή μου

Μα έχε γνώση πως με μια απόφαση μου ξημερώνει
πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου
που ελπίδα τρέφει τη κάθε επιλογή μου
και αγναντεύω τον πλανήτη
σαν να είναι όλη η Γη δική μου

Και είναι η στιγμή μου στα χέρια μου
την έχω η μόνη ανάμνηση
που θέλω για να αντέχω
τώρα στο αύριο στο σύμπαν πια πιστεύω
τη συνείδηση γιατρεύω από τον λαβύρινθο του χρόνου

Τώρα φεύγω... [ Ρεφρέν ] . . . [ - Ρεφρέν ]
Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω, τώρα φεύγω Τώρα φεύγω...


Νίκος Καζαντζάκης (πηγές : www.logia.gr  και Βικιφθέγματα)
Πιθανότατα ο σημαντικότερος αλλά και ο πιό αμφιλεγόμενος Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος του 20ου αιώνα, γνωστότερος για τα έργα του Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός που έχουν γίνει και ταινίες. Είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας.



Και ποια είναι η πιο αψηλή εντολή; Ν’ αρνηθείς όλες τις παρηγοριές - θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου... Ποια ‘ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν’ αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη.
Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες -
κι αυτές παίρνουν το μπόϊ του ανθρώπου που τους κουβαλάει.

Η πραγματική ελευθερία

Δεν πρέπει ποτέ να έχεις μια αντίληψη για τη ζωή που να σου επιτρέπει ελπίδες και ανταμοιβές. Είσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος. Να παλεύεις χωρίς να καταδέχεσαι να ζητάς ανταμοιβή, αυτό είναι πραγματική ελευθερία.

Να σπας τα σύνορα

Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν΄ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

....Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος....
....Τι θα πει λεύτερος; Αυτός που δεν φοβάται το θάνατο...


Φτάσε όπου δε μπορείς

-Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ μου μιαν προσταγή.
-Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου...
-Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώσ μου μιαν πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
-Φτάσε όπου ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ παιδί μου !...


Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο

Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα. Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.
Θέλω μια στιγμή, προτού με συντρίψουν, ν΄ ανοίξω τα μάτια μου και να τις δω. Αλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή μου.


Ευθύνη

Ν΄αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη Γη. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω.
Εχεις ευθύνη.Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου.Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Μου αρέσει ο κίνδυνος

Μην κρατάς τίποτα για υστερνή. Μου αρέσει ο κίνδυνος. Μπορεί να χαθούμε, μπορεί να σωθούμε. Μη ρωτάς! Απίθωνε κάθε στιγμή στα χέρια του κίνδυνου τον κόσμον όλο!


Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει

Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.
''Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες - φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες!''


Γιατί, μιά άλλη φωνή μέσα μου, ας τη πούμε έκτη δύναμη, ας τη πούμε καρδιά, αντιστέκεται
και δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι!
Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.....

Αναφορά στον Γκρέκο


• Ο δημιουργός παλεύει με ουσία σκληρή, αόρατη, ανώτερη του, κι ο πιο μεγάλος νικητής βγαίνει νικημένος. Για πάντα το πιο βαθύ μας μυστικό, το μόνο που άξιζε να ειπωθεί, μένει ανείπωτο. Δεν υποτάσεται ποτέ αυτό στο υλικό περίγραμμα της τέχνης. Πλαντούμε στην κάθε λέξη, βλέπουμε ένα δέντρο ανθισμένο, έναν ήρωα, μια γυναίκα, το άστρο της αυγής και φωνάζουμε: Αχ! και τίποτ' άλλο δεν μπορεί να χωρέσει τη χαρά μας. Όταν το Αχ! αυτό θελήσουμε, αναλύοντάς το να το μεταδώσουμε στους ανθρώπους, να το σώσουμε απο την ίδια μας τη φθορά, πως εξευτελίζεται σε λόγια αδιάντροπα, βαμμένα γεμάτα αέρα και φαντασία!...

• Ότι έγραψα ή έπραξα γράφτηκε και πράχτηκε απάνω στο νερό και χάθηκε.

• Μαζεύω τα σύνεργά μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδυασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε.

• Τί φοβερός ανήφορος από τον πίθηκο στον άνθρωπο, από τον άνθρωπο στον Θεό.

• Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν' ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!

• Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν την βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περφάνια αρνιέται τα πάντα. Όχι κάθε νιότη. Η νιότη η λαβωμένη από την αλήθεια.

• Κι αν ακόμα ήμουν σίγουρος πως θα πήγαινα στον Παράδεισο, θα παρακαλούσα το Θεό να με αφήσει να πάω από τον πιο μακρινό δρόμο...

• Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.

• Η ευτυχία απάνω στη γης είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας.

• Είδα κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και κατάλαβα.

• Δεν υπάρχει δύναμη πιο ιμπεριαλιστική στον κόσμο από την ψυχή του ανθρώπου. Καταχτάει, καταχτάται και όλο κι η αυτοκρατορία της φαντάζει στενή, πλαντάει, και θέλει να κυριέψει τον κόσμο για να μπορεί ν' ανασάνει.


Ασκητική


• Ζούμε μόνοι,πεθαίνουμε μόνοι,το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.

• Πειθαρχία,να η ανώτατη αρετή.

• Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου!Να σπας τα σύνορα!Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου.Να πεθαίνεις και να λες:Θάνατος δεν υπάρχει!

• Δε ζυγιάζω,δε μετρώ ,δε βολεύομαι!Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

• Νίκησε το στερνό,τον πιο μεγάλο πειρασμό,την ελπίδα.Τούτο είναι το τρίτο χρέος.

• Ενα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά.Ποιός είναι ο σκοπός μας?Να ναυαγήσουμε!

• Να'σαι ανήσυχος ,αφχαρίστητος ,απροσάρμοστος πάντα.Οταν μια συνήθεια καταντήσει βολική , να τη συντρίβεις.Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

• Τί θα πει ευτυχία;Να ζεις όλες τις δυστυχίες.

• Τί θα πει φως?Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.

• Σα νά'ναι όλη η ζωή ετούτη τ'ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού ,που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα,την αδάμαστη Νύφη.

• Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια,αναιμικιά,ουδέτερη,πάνω από τα πάθη αρετή .Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.

• Να πεθαίνεις κάθε μέρα.Να γεννιέσαι κάθε μέρα.Ν'αρνιέσαι ότι έχεις κάθε μέρα.

• Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά'σαι ελεύτερος,παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

• Μην καταδέχεσαι να ρωτάς:"Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε:" Πολέμα!



''Έχεις το πινέλο και τα χρώματά σου, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα.....''



xristina all time
Δε χρειάζονται οι δικές μου σκέψεις όταν οι κληρονομιές
που μας άφησαν σπουδαίοι άνθρωποι είναι ανεκτίμητες.
Νιώθω τυχερή που με αφήνουν να μάθω από αυτούς και να διδαχτώ.
(.........................γιατί τίποτα δε γίνεται τυχαία)





3 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ πολύ
    Καλημέρα και σε σένα Χριστίνα..
    Και σε όλο τον κόσμο.
    Όμορφη και ήμερη να είναι η ζωή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστίνα καλησπέρα.
    Για πρώτη φορά σήμερα, επισκέφθηκα την σελίδα σου. Πάντα ήλπιζα πως αναμεσά μας, ανάμεσα στα σκυθρωπά πρόσωπα, τα απογοητευμένα βλέματα, τα γιατί, τα πως, την υποκρισία και τον ξεπεσμό,δεν μπορεί κάτι ακόμη υπάρχει.Υπάρχουν και αυτοί που χαίρονται, γιατι απλά, και σήμερα ανέτειλε ο ήλιος. Γιατί τα χελιδόνια, πάλι χτίζουνε φωλιές. Γιατί κάπου κλαίει ένα μωρό, που μόλις βγήκε από της μάνας του τα σπλάχνα. Υπάρχουν και αυτοί, που χαίρονται με την χαρά μου, με την χαρά του καθενός. Σήμερα η ελπίδα μου, έγινε πίστη και χαρά.
    Καλό βράδυ.
    www.skriptamanent.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα κι ευχαριστώ για τά καλά σας λόγια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναγνώστες