Ξέρω, χωρίς να θέλω να μάθω, ότι αυτοί οι δρόμοι μοναξιάς θα σε φέρουν σε πάθη που δε θα μπορέσεις να ταξιδέψεις στη γαλήνη, τη ψυχή σου.
Θυμώνω, όταν εσύ θυμώνεις, αλλά δε σου μιλώ.
Λυπάμαι, όταν εσύ λυπάσαι, αλλά δε σου μιλώ.
Νιώθω όταν έχεις ανάγκη από μια συγνώμη, αλλά δε σου μιλώ.
Σ' ακούω, αλλά δε σου μιλώ
θέλω να μεγαλώνεις μέσα από τα λάθη σου
θέλω να σ αγαπώ περισσότερο καθώς θα φεύγεις από κοντά μου.....
……η υποκρισία προέρχεται από την υπέρμετρη λατρεία του ΕΓΩ μας.
Γιατί μια εικονική πραγματικότητα μας κάνει περισσότερο ευτυχισμένους από το να δεχτούμε ότι για τον καθένα, η καρδιά, χτυπά σε διαφορετικούς ρυθμούς.......
Κρύβουμε την αλήθεια σε ότι νιώθουμε για να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων, όμως βλέμμα σκοτεινό έχει ο προδότης …. Ότι πληγώνει η καρδιά το πληρώνει…..
Παίζουμε ρόλους από ανασφάλεια ή από βόλεμα?
Θέμα κι αυτό σκοτεινό........κρίμα....
Κρύβουμε, υποκρινόμαστε, δεχόμαστε, αυτοαναιρούμαστε, αγαπάμε, ξεχνάμε, …..
φοβόμαστε τα πάντα,
η υποκρισία προέρχεται μόνο από φοβίες του εγωκεντρισμού μας.
Λίγοι θα ρισκάρουμε τα βολέματα γιατί δε δεχόμαστε επιπτώσεις που δεν αντέχουμε.
Μπαίνουμε σε κοινωνικά καλούπια και η αλήθεια της ψυχής, της καρδιάς, της αληθινής ζωής,
μας προσπερνά για να έχει ένα λόγο στα γεράματα να επαναλαμβάνει τη φράση
‘’δεν έζησα τίποτα’’
Μεταφέρουμε στα παιδιά μας ή στους διπλανούς μας τα δική μας απελπισία για να εξαγνιστεί η ψυχή αλλά το κακό παράδειγμα της ζωής συνεχίζεται.
Ακάλυπτες ανάγκες συναισθημάτων καλύπτονται με τα ‘’έτσι πρέπει’’ και έτσι απλά πεθαίνουμε
TheXristinaK by youtube
http://www.youtube.com/watch?v=5t5_0jZeNBU&feature=channel
http://www.youtube.com/watch?v=5t5_0jZeNBU&feature=channel
Σ ευχαριστώ για τη ζωή...... , ζωή μου, .......
για το καρφί , …..καρφί μου,
πόνεσα…αλλά είπα σ αγαπώ, έστω κι έτσι ….....
ΕΝΙΩΣΑ....., έστω κι έτσι.
Σ ευχαριστώ, για το λίγο αυτό που έδωσες,
ίσως για μένα να ήταν αρκετό
Γιατί θέλει μαγκιά για να δοθείς σε πάθη και όχι σε βολέματα.
να θυμάσαι μόνο αυτό...............Σε κόσμο άγριο με άφησες και εγώ απλά περίμενα.
Δε θα ακολουθήσω τους πολλούς γιατί η συνήθεια θα με σκότωνε.
Xristina all time
''Πλάσματα που μας ενέπνεαν τον έρωτα στη μυθολογία''
Σειρήνες (θαλάσιες νύμφες που είχαν μορφή τεράστιων πουλιών με γυναικείο κεφάλι)
Οι Σειρήνες, που ήταν από δύο έως πέντε, ανάλογα με τους διάφορους μύθους,
ήταν πλάσματα παρόμοια με τις Άρπυιες (αρπακτικές θεότητες με σώμα φτερά, νύχια γύπα κ κεφάλι γυναίκας)
Ζούσαν σε ένα νησί έξω από την ακτή της Σικελίας που περιβαλλόταν από επικίνδυνα βράχια.
Το γλυκόλαλο τραγούδι τους ήταν τόσο σαγηνευτικό, που οι ναυτικοί προσελκύονταν προς την ακτή και τσακίζονταν στα βράχια.΄Ο μόνος που άκουσε το τραγούδι τους και σώθηκε, ήταν ο Οδυσσέας.
Σε μερικές εκδοχές του μύθου, οι Σειρήνες παρουσιάζονται ως σύντροφοι της Περσεφόνης στο παιχνίδι, ενώ αλλού λέγεται ότι η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα, τις μεταμόρφωσε σε πουλιά επειδή περιφρονούσαν τον έρωτα τόσο των θεών όσο των θνητών ανδρών.
Οι Σειρήνες όμως δεν μπορούσαν να πετάξουν γιατί, σύμφωνα με ένα μύθο, είχαν νικηθεί σε έναν αγώνα τραγουδιού από τις Μούσες, που τους μάδησαν τα φτερά για να φτιάξουν στεφάνια.
Έτσι, μπορούσαν μονάχα να κουρνιάζουν και να τραγουδούν ανάμεσα στα κόκαλα των αναρίθμητων θυμάτων τους.
Σήμερα, ''σειρήνες'' αποκαλούνται όχι μόνο οι γοητευτικές γυναίκες, αλλά και καθετί επικίνδυνο που μας γοητεύει και μας προσελκύει.
(πηγή: από το βιβλίο 100 μορφές από την Ελληνική Μυθολογία)
να μου προσέχεις...........
xristina
