(Ο Ένορχος)
Κάποτε, πολύ πριν οι άνθρωποι σηκώσουν το βλέμμα τους στον ουρανό και ονειρευτούν τα άστρα, υπήρχε ένα βασίλειο πέρα από τη γήινη ατμόσφαιρα.
Ένας κόσμος υφασμένος από φως και αιθέρα, όπου οι ψυχές των θνητών βρίσκονταν σε συνεχή σύνδεση με την αιώνια αλήθεια.
Το βασίλειο αυτό δεν είχε μορφή όπως τη γνωρίζουμε, μα οι κάτοικοί του —
οι Αόρατοι Φύλακες — μπορούσαν να ακουμπούν τις καρδιές και τις σκέψεις των ανθρώπων.
Ανάμεσα στους Φύλακες, υπήρχε ένας που καθοδηγούσε τις μοναχικές ψυχές στη γη.
Τον έλεγαν Ένορχο, ήταν ο φύλακας της μοναξιάς.
Ένας άγρυπνος παρατηρητής, που μπορούσε να νιώσει το βάρος από το δάκρυ , πριν κυλήσει στο πρόσωπο.
Η αποστολή του ήταν να στέκει δίπλα σε κάθε άνθρωπο που πίστευε ότι ήταν μόνος και χωρίς να φαίνεται ψιθύριζε στο πνεύμα τους, λέξεις παρηγοριάς
«Είμαι εδώ. Σε βλέπω. Ό,τι κι αν κάνεις, δεν είσαι μόνος.»
(Το Κάλεσμα της Γης)
Μια μέρα, ο Ένορχος ένιωσε μια κραυγή τόσο δυνατή που σκίρτησε όλο το βασίλειο του αιθέρα.
Ήταν η κραυγή ενός μικρού παιδιού, που καθόταν ολομόναχο σε έναν σκοτεινό λόφο, κοιτάζοντας τον έναστρο ουρανό.
Στην καρδιά του παιδιού έκαιγε μια ερώτηση
«Υπάρχει κανείς εκεί πάνω; Βλέπει κανείς τι περνώ;»
Ο Ένορχος κατέβηκε απαλά σαν ένα αόρατο αεράκι, ακουμπώντας την ψυχή του παιδιού.
Χωρίς να το καταλάβει, το παιδί ένιωσε μια ζεστασιά στην καρδιά του, σαν μια παρουσία που δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Σήκωσε το βλέμμα ψηλά και ψιθύρισε
«Ευχαριστώ…»
(Η Αιώνια Αλήθεια)
Ο Ένορχος επέστρεψε στο βασίλειο του φωτός και οι υπόλοιποι Φύλακες τον ρώτησαν
«Γιατί επέλεξες να φανερωθείς στη σιωπή αντί στη λάμψη ενός θαύματος;»
Χαμογελώντας, απάντησε
«Η αλήθεια δεν χρειάζεται να φωνάζει.
Όταν μια ψυχή νιώσει τον Θεό δίπλα της, το φως Του απλώνεται χωρίς θόρυβο, σαν ψίθυρος που μεταμορφώνει τη μοναξιά σε παρουσία και την αμφιβολία σε πίστη.»
Έτσι, κάθε φορά που κάποιος κοιτάζει τον ουρανό και νιώθει μια ανεξήγητη γαλήνη, είναι η ανάσα του Ένορχου, ο ψίθυρος που λέει
«Εεει… είμαι εδώ, δίπλα σου. Σε βλέπω. Δεν είσαι μόνος.»
Και το παιδί που τον άκουσε, έγινε κάποτε ένας σιωπηλός μύστης, διδάσκοντας πως η αληθινή παρουσία του Θεού δεν είναι ποτέ μακριά.
Χριστίνα Καμπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου