....δε ξέρω αν με νίκησαν οι εχθροί μου, γιατί είμαι ακόμα εδώ, στα μέσα του Σεπτέμβρη και μπορώ να σου γράψω.
Να γράψω για μένα, για σένα, για τους άλλους................
Μιά ανάσα έμεινε πριν τελειώσει και αυτό που με κάνει να πονάω....Μια ανάσα..........
και ύστερα σου υπόσχομαι, όλα ν αλλάξουν.
Να καεί στο παρελθόν η ανάμνηση.
Να γίνει στάχτη κάθε όνειρο και να γυρίσω στη σελίδα της πραγματικότητας.
Δεν έχω μάθει να κρύβομαι σε ότι νιώθω, και η μουσική πάντα σύμμαχος στην αλήθεια μου.....
Όλα φαίνονται, όλα φανερώνονται............κάθε λύπη που γεννιέται, δε γεννιέται τυχαία.
Αερικά εμείς οι άνθρωποι .... μόνο αερικά..... προσπερνάμε, ξεχνάμε, πληγωνόμαστε, πληγώνουμε, γιατί έτσι απλά μάθαμε να πονάμε τους εαυτούς μας και ύστερα τους άλλους.....
Να γράψω για μένα, για σένα, για τους άλλους................
Μιά ανάσα έμεινε πριν τελειώσει και αυτό που με κάνει να πονάω....Μια ανάσα..........
και ύστερα σου υπόσχομαι, όλα ν αλλάξουν.
Να καεί στο παρελθόν η ανάμνηση.
Να γίνει στάχτη κάθε όνειρο και να γυρίσω στη σελίδα της πραγματικότητας.
Δεν έχω μάθει να κρύβομαι σε ότι νιώθω, και η μουσική πάντα σύμμαχος στην αλήθεια μου.....
Όλα φαίνονται, όλα φανερώνονται............κάθε λύπη που γεννιέται, δε γεννιέται τυχαία.
Αερικά εμείς οι άνθρωποι .... μόνο αερικά..... προσπερνάμε, ξεχνάμε, πληγωνόμαστε, πληγώνουμε, γιατί έτσι απλά μάθαμε να πονάμε τους εαυτούς μας και ύστερα τους άλλους.....
Όσα η καρδιά νιώθει, τα παίρνει η σιωπή και με άγρια δύναμη τα στέλνει στο σκοτάδι...................
Κι εμείς συνεχιζουμε ν αγαπάμε καρδιές που δεν ακούστηκαν, γιατί δεν χτύπησαν πάνω στις δικές μας καρδιές.......................
Σ αγαπώ..... κράτα με λίγο ακόμα
ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου