4.7.11

Ο ΤΟΙΧΟΣ του ΚΑΒΑΦΗ

Όλοι καταλαβαίνουμε, ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να σταματήσουν τους αγανακτισμένους πολίτες. Η μεταμφιεσμένη πολιτική εξουσία μέσα από την αλόγιστη χρήση χημικών και επιθέσεων έφερε το αποτέλεσμα που επιθυμούσε.

Μετά τα γεγονότα που κύλισαν το περασμένο μήνα μια σκέψη μόνο μου έρχεται στο μυαλό….
‘’Δεν είναι γενναίο να συντρίβεις απελπισμένους’’….
Δεν έχουν τίποτα τώρα πια να χάσουν.

‘’Ο τοίχος’’ του Καβάφη αποκαλύπτει τη παγιδευμένη ζωή τους
………Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη……

Γι’ αυτό και οι κοινωνικές εντάσεις, οι αντιδράσεις, νόμιμες και μη, σπάνε την ασφάλεια αυτών που τόσο καιρό νόμιζαν ότι θα κυβερνούν με δικούς τους όρους.

Το γνωρίζουν, οι περισσότεροι, ότι ο δρόμος που ακολούθησαν, θα οδηγούσε μόνο σε κρίση.
Την Ιστορία όμως ποιος μπορεί να την αλλάξει;

Σε λίγο καιρό, τα ακραία πολιτικά ρεύματα θα ανθίσουν κόντρα ή όχι στην ενωμένη Ευρώπη.
Μια νέα ιδέα φιλοσοφίας, θα γεννηθεί όταν συνειδητοποιηθεί ότι το επίπεδο της κρατικής και παρακρατικής εξουσίας λειτουργεί ως απάτη.

Το μοιραίο δημιουργείται από το τρόπο που χρησιμοποιούμε τη ζωή μας
(ψυχική δέσμη πιθανοτήτων)

Αν σταματούσαμε, αν , λέω, το στοιχείο του ‘’βολέματος’’, ίσως να ήταν δυνατό τότε να εξελιχθούν όλα από άλλη οπτική γωνία.

Νέες ιδεολογίες χρειαζόμαστε και να παλέψουμε γι’ αυτές.
Η πρόοδος έχει ανάγκη από την επανάσταση.
Η επανάσταση μπορεί να γεννήσει τη ‘’δομή’’ που λείπει από τους αγανακτισμένους

Επανάσταση συνειδητοποίησης, ανάπτυξη ελεύθερης άποψης, ώστε οι εξουσιαστές να σταματήσουν να δημιουργούν δικές τους δικλείδες ασφαλείας για τα συμφέροντά τους.

.......καλή εβδομάδα να έχουμε

"Ο Θόρυβος των Χαμένων τενεκεδων - Ιστοριών"

Απόψε θα σας πω μια ιστορία, έτσι μήπως μέσα από την άγνοια πατήσετε κάπου.....(Μεταξύ λογικής και καρδιάς) Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μ...