Τώρα που κόπασε η θύελλα από τα χθεσινά γεγονότα στο Σύνταγμα, θα κάνω την πιο απλή ερώτηση σε μένα, σε σένα, ‘’σε εκείνους’’.
…Πως χαρακτηρίζουμε την προκλητική δόλια ενέργεια που αποσκοπεί στη σύγχυση σε πρόσωπα, ή ομάδες ατόμων, ή και σε συγκεκριμένο κοινωνικό σύνολο?
Στο λεξικό, τη βρίσκουμε στον όρο ‘’Προβοκάτσια’’ που σημαίνει προκαλώ - πρόκληση που όμως λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία ως πολιτικοκοινωνικός και στρατιωτικός όρος!!!
Το κατεξοχήν μέσο που χρησιμοποιεί το πολιτικό σύστημα ανά τον κόσμο για να δημιουργήσει γεγονότα που θα προκαλέσουν – δημιουργήσουν εντυπώσεις που αυτό θέλει, να διαστρεβλώσουν εικόνες και καταστάσεις ή ακόμα και να εκφοβίσουν τους ‘’ανόητους’’ (κατά αυτούς) που νομίζουν ότι ζούνε σε Δημοκρατία στην πράξη και επιχειρούν να ακουστούν φωνές αλήθειας.
Έτσι λοιπόν έχει καταγραφεί αυτή η λέξη και οι χθεσινοί κουκουλοφόροι την τίμησαν δεόντος!!!!!
Υ.Γ. ….παιδιά, αν χρειαστώ κι εγώ μια ανακαίνιση στο σπίτι μου, θα σας φωνάξω, γιατί απ΄ότι κατάλαβα, υπάρχουν πολλά πρόθυμα εργατικά χέρια..........
Τι να πω…μόνο ντροπή νιώθω
Οι ειρηνικές διαμαρτυρίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι τα αιτήματα των αγανακτισμένων να γίνουν πράξη και όχι θεωρία.
Γιατί αυτή η ανθρώπινη αγανάκτηση είναι ένα συναίσθημα που γεννιέται μέσα από μία συνεχή ψυχολογική και σωματική καταπίεση και όχι βόλεμα και ξεβόλεμα, όπως κάποιοι αναμασούν στα λόγια τους. .......Αυτή η ‘’τσίχλα’’ έχει χάσει τη γεύση της
Όλες αυτές τις μέρες, σε όλες τις πλατείες ένιωσα ότι υπάρχει πολιτισμός και κοινωνική αλληλεγγύη, όταν από κάθε κοινωνικό στρώμα αυτής της χώρας, άνεργοι ή εργαζόμενοι, μικροί ή μεγάλοι, χρησιμοποίησαν το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας για να μιλήσουν όταν ένιωσαν ότι το ‘’οξυγόνο’’ τελειώνει.
Δεν πιστεύω ότι τους αφορούν τα πολιτικά παιχνίδια, δεν είναι αυτό που θα τους δικαιώσει στον αγώνα τους, αλλά ένα πολιτικό σύστημα που δυστυχώς, δε προβλέπει τη συνέχιση της αξιοπρεπής ανθρώπινης ζωής τους.
Πριν ένα χρόνο, εδώ, σ αυτό το blog, είχα θέσει μια ερώτηση στον εαυτό μου
(ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010) Πόσο ελεύθεροι είμαστε τελικά?- και ανέλαβα την ευθύνη να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας κλείνοντας το κείμενο ως εξής
……..Καλύτερα ο καθένας να ζει το δικό του ΄΄ΜΕΤΑ΄΄
Σε ότι κάνουμε υπάρχει μια εξήγηση, τίποτα τυχαίο δε συμβαίνει, αλλά πρέπει να τρέξεις πολύ για να βρεις την άκρη, ......δυστηχώς.....
οι περισσότεροι τα παρατάνε σε ένα ωκεανό του εφιάλτη (λες και θα ξυπνήσουν στα φτερά του παραδείσου)
......................................
Έτσι, λοιπόν, θα παραμείνω στο πλευρό των Αγανακτισμένων, εκεί δίπλα τους , σε κάθε πλατεία, για να ελπίζω πως η εμπιστοσύνη για το μέλλον δε χάθηκε.
Όταν χάσουμε το κλειδί του σπιτιού μας, δεν μένουμε στο δρόμο, αλλά αλλάζουμε την κλειδαριά του.
- χριστίνα καμπά
…Πως χαρακτηρίζουμε την προκλητική δόλια ενέργεια που αποσκοπεί στη σύγχυση σε πρόσωπα, ή ομάδες ατόμων, ή και σε συγκεκριμένο κοινωνικό σύνολο?
Στο λεξικό, τη βρίσκουμε στον όρο ‘’Προβοκάτσια’’ που σημαίνει προκαλώ - πρόκληση που όμως λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία ως πολιτικοκοινωνικός και στρατιωτικός όρος!!!
Το κατεξοχήν μέσο που χρησιμοποιεί το πολιτικό σύστημα ανά τον κόσμο για να δημιουργήσει γεγονότα που θα προκαλέσουν – δημιουργήσουν εντυπώσεις που αυτό θέλει, να διαστρεβλώσουν εικόνες και καταστάσεις ή ακόμα και να εκφοβίσουν τους ‘’ανόητους’’ (κατά αυτούς) που νομίζουν ότι ζούνε σε Δημοκρατία στην πράξη και επιχειρούν να ακουστούν φωνές αλήθειας.
Έτσι λοιπόν έχει καταγραφεί αυτή η λέξη και οι χθεσινοί κουκουλοφόροι την τίμησαν δεόντος!!!!!
Υ.Γ. ….παιδιά, αν χρειαστώ κι εγώ μια ανακαίνιση στο σπίτι μου, θα σας φωνάξω, γιατί απ΄ότι κατάλαβα, υπάρχουν πολλά πρόθυμα εργατικά χέρια..........
Τι να πω…μόνο ντροπή νιώθω
Οι ειρηνικές διαμαρτυρίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι τα αιτήματα των αγανακτισμένων να γίνουν πράξη και όχι θεωρία.
Γιατί αυτή η ανθρώπινη αγανάκτηση είναι ένα συναίσθημα που γεννιέται μέσα από μία συνεχή ψυχολογική και σωματική καταπίεση και όχι βόλεμα και ξεβόλεμα, όπως κάποιοι αναμασούν στα λόγια τους. .......Αυτή η ‘’τσίχλα’’ έχει χάσει τη γεύση της
Όλες αυτές τις μέρες, σε όλες τις πλατείες ένιωσα ότι υπάρχει πολιτισμός και κοινωνική αλληλεγγύη, όταν από κάθε κοινωνικό στρώμα αυτής της χώρας, άνεργοι ή εργαζόμενοι, μικροί ή μεγάλοι, χρησιμοποίησαν το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας για να μιλήσουν όταν ένιωσαν ότι το ‘’οξυγόνο’’ τελειώνει.
Δεν πιστεύω ότι τους αφορούν τα πολιτικά παιχνίδια, δεν είναι αυτό που θα τους δικαιώσει στον αγώνα τους, αλλά ένα πολιτικό σύστημα που δυστυχώς, δε προβλέπει τη συνέχιση της αξιοπρεπής ανθρώπινης ζωής τους.
Πριν ένα χρόνο, εδώ, σ αυτό το blog, είχα θέσει μια ερώτηση στον εαυτό μου
(ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010) Πόσο ελεύθεροι είμαστε τελικά?- και ανέλαβα την ευθύνη να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας κλείνοντας το κείμενο ως εξής
……..Καλύτερα ο καθένας να ζει το δικό του ΄΄ΜΕΤΑ΄΄
Σε ότι κάνουμε υπάρχει μια εξήγηση, τίποτα τυχαίο δε συμβαίνει, αλλά πρέπει να τρέξεις πολύ για να βρεις την άκρη, ......δυστηχώς.....
οι περισσότεροι τα παρατάνε σε ένα ωκεανό του εφιάλτη (λες και θα ξυπνήσουν στα φτερά του παραδείσου)
......................................
Έτσι, λοιπόν, θα παραμείνω στο πλευρό των Αγανακτισμένων, εκεί δίπλα τους , σε κάθε πλατεία, για να ελπίζω πως η εμπιστοσύνη για το μέλλον δε χάθηκε.
Όταν χάσουμε το κλειδί του σπιτιού μας, δεν μένουμε στο δρόμο, αλλά αλλάζουμε την κλειδαριά του.
- χριστίνα καμπά
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πολιτική
είναι πολύ σοβαρή υπόθεση
για να αφεθεί στους πολιτικούς.
Charles de Gaulle
Charles de Gaulle
