Ελπίδα ή προσπάθεια

 

Η ερώτηση αν η ελπίδα σημαίνει προσπαθώ ή απλά περιμένω ένα θαύμα αναδύει έναν βαθύ φιλοσοφικό προβληματισμό. 

Η ελπίδα είναι μια α κιπό τις πιο ανθρώπινες εμπειρίες, ένα συναίσθημα που αντηχεί στις πιο δύσκολες στιγμές, προσφέροντας φως μέσα στο σκοτάδι.

Όταν λέμε “ελπίζω”, το περιεχόμενο της ελπίδας διαφέρει από άτομο σε άτομο και από κατάσταση σε κατάσταση. 

Για κάποιους, η ελπίδα είναι η εσωτερική κινητήρια δύναμη που τους οδηγεί να δράσουν, να προσπαθήσουν, να ξεπεράσουν τις αντιξοότητες και να δημιουργήσουν τις συνθήκες που επιθυμούν. 

Σε αυτή την περίπτωση, η ελπίδα είναι η αρχή της δράσης, το κίνητρο που μετατρέπει το όνειρο σε πραγματικότητα μέσα από συνεχή προσπάθεια.

Ωστόσο, υπάρχει και η πλευρά της ελπίδας που αγγίζει την παθητικότητα – εκείνη την κατάσταση όπου το άτομο απλώς περιμένει, με την πίστη ότι μια ανώτερη δύναμη ή η τύχη θα φέρει τη λύση. 

Αυτή η μορφή ελπίδας μοιάζει περισσότερο με μια μορφή προσμονής για ένα θαύμα. 

Είναι σαν να στέκεσαι στην ακροθαλασσιά και να περιμένεις να σε παρασύρει το κύμα, χωρίς να κάνεις καμία κίνηση για να το πλησιάσεις.

Ποια, όμως, είναι η ουσία της ελπίδας; 

Η αλήθεια ίσως βρίσκεται σε έναν συνδυασμό των δύο αυτών εκφάνσεων. 

Η ελπίδα είναι η σπίθα που μας δίνει το κουράγιο να ξεκινήσουμε, να κάνουμε τα πρώτα βήματα, αλλά ταυτόχρονα είναι και η εσωτερική πίστη ότι ακόμη κι αν δεν έρθει το αποτέλεσμα που περιμένουμε, η προσπάθεια δεν θα είναι μάταιη. 

Η προσδοκία και η προσπάθεια συνεργάζονται για να φέρουν ένα αποτέλεσμα που, ακόμη κι αν δεν είναι το επιθυμητό, θα μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν αφήσαμε τη ζωή να μας ξεπεράσει.

Επομένως, η ελπίδα δεν είναι ούτε αποκλειστικά η προσπάθεια ούτε μόνο η αναμονή του θαύματος. 

Είναι ένα ισορροπημένο μείγμα και των δύο – μια πράξη πίστης και δύναμης, που μας ωθεί να δρούμε ενώ ταυτόχρονα μας αφήνει να εμπιστευόμαστε το απρόβλεπτο και να προετοιμαζόμαστε για αυτό.