21.7.10

ΣΤΑΛΣΙΜΟ (ΒΙΝΤΕΟ 41ο)

Όταν η μουσική εκφράζει συναισθήματα τα όρια της φαντασίας και της πραγματικότητας γίνονται μια ανατολή ή ένα ηλιοβασίλεμα .....


Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Ποίηση: Διονύσης Καψάλης
Τραγούδι: Φωτεινή Δάρρα

‘’ΣΤΑΛΣΙΜΟ’’

Ποιο τραγούδι, πικρός αδερφός
στη μικρή θα σε φέρει πατρίδα
Γαλανή μου ελπίδα και φως
πάνε χρόνια και ακόμη δε σ' είδα

Ποιο πουλί, ποιο καλό περιστέρι
ποια λευκά με το κύμα φτερά
ποιο να στείλω της νύχτας αστέρι
να χωρίσει τα μαύρα νερά

Ήσουν φως στο κορμί μου, πορφύρα
ήσουν άνεμος κι έγινες μοίρα
Ποιος σκοπός θα σε φέρει κρυφός
ποιο τραγούδι, νεκρός αδερφός

Ποιο καράβι και μαύρος καπνός
κι ανοιχτές του βυθού ανεμώνες
Ποιος σε κλείνει βαρύς ουρανός
και ποιοι μάγοι σε πήραν χειμώνες

Και ποια χρώματα, ποιο σιντριβάνι
την παλιά μου ανοίγουν πληγή
Ποια πηγή όταν θα 'χω πεθάνει
θα σου δώσει νερό σ' άλλη γη

Ήσουν φως στο κορμί μου, πορφύρα
ήσουν άνεμος κι έγινες μοίρα
Ποια φωνή θα με βγάλει στο φως
ποιο τραγούδι, νεκρός αδερφός

''Οι Μάγισσες της Σμύρνης αγαπήθηκαν πολύ από το ευρύ αναγνωστικό κοινό και η μεταφορά του στη μικρή οθόνη αποτελεί τη συνέχεια αυτής της επιτυχίας, αφού ο Κώστας Κουτσομύτης μετουσίωσε σε εικόνες εκπληκτικής ομορφιάς το κείμενο της Μάρας Μεϊμαρίδη''


ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (1900 - 1971)
http://www.friendsofmusic.gr/giorgos_seferis.html


Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥ

- Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
Χρόνια ξενιτεμένος ήρθες
Με εικόνες που έχεις αναθρέψει
Κάτω από ξένους ουρανούς
Μακριά απ’ τον τόπο τον δικό σου.

- Γυρεύω τον παλιό μου κήπο
Τα δέντρα μου έρχουνται ως τη μέση
Κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια
Κι όμως σαν ήμουνα παιδί

Έπαιζα πάνω στο χορτάρι
Κάτω από τους μεγάλους ίσκιους
Κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές
Ώρα πολλή λαχανιασμένος.

- Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
Σιγά – σιγά θα συνηθίσεις
Θ’ ανηφορίσουμε μαζί
Στα γνώριμα σου μονοπάτια
Θα ξαποστάσουμε μαζί
Κάτω απ’ το θολό των πλατάνων
Σιγά – σιγά θα’ ρθουν κοντά σου
Το περιβόλι κι οι πλαγιές σου.

- Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
Με τ’ αψηλά τα παραθύρια
Σκοτεινιασμένα απ’ τον κισσό
Γυρεύω την αρχαία κολόνα
Που κοίταζε ο θαλασσινός.
Πώς θες να μπω σ’ αυτή την στάνη;
Οι στέγες μου έρχουνται ως τους ώμους
Κι όσο μακριά και να κοιτάξω
Βλέπω γονατιστούς ανθρώπους

Λες κάνουνε την προσευχή τους.
- Παλιέ μου φίλε δε μ’ ακούς;
Σιγά – σιγά θα συνηθίσεις
Το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
Κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
Σε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σου
Γλυκά να σε καλωσορίσουν.
- Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου,
Σήκωσε λίγο το κεφάλι
Να καταλάβω τι μου λες
Όσο μιλάς τ’ ανάστημα σου
Ολοένα πάει και λιγοστεύει
Λες και βυθίζεσαι στο χώμα.

- Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
Σιγά – σιγά θα συνηθίσεις
Η νοσταλγία σου έχει πλάσει
Μια χώρα ανύπαρκτη με νόμους
Έξω απ’ της γης κι απ’ τους ανθρώπους.

- Πια δεν ακούω τσιμουδιά
Βούλιαξε κι ο στερνός μου φίλος
Παράξενο πως χαμηλώνουν
Όλα τριγύρω κάθε τόσο
Εδώ διαβαίνουν και θερίζουν
Χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα.

http://seferisgiorgos.blogspot.com/2008/06/blog-post_4361.html
Ο Γιώργος Σεφέρης γεννήθηκε στη Σμύρνη.
Μετά το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου το 1914 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Ο Γιώργος Σεφέρης υπήρξε ηγετική μορφή στην ποίηση και τη θεωρία της λογοτεχνίας στην Ελλάδα του εικοστού αιώνα.
Με τη σκέψη και τη δημιουργία του ανανέωσε ριζικά τον προσανατολισμό της νεοελληνικής λογοτεχνίας, συνδυάζοντας βαθιά γνώση της παράδοσης και των παγκόσμιων ιδεολογικών ρευμάτων και προτάσσοντας το αίτημα της ελληνικότητας στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πραγματικότητας.


Ευάγγελος Τσίρκας/ 14η Σεπτεμβρίου 2008

''Γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας''
9η Σεμπτέβρη του 1922.
Σκοτεινιά και πολύ κρύο στο ποτάμι. Μία κοπελούδα 20 χρόνων από το Κορδελιό της Σμύρνης, με δύο μικρά παιδιά στην αγκαλιά της ρίχνεται στον Εβρο για να περάσει από την ανατολική στην δυτική όχθη του, σε μία προσπάθεια να « μεταναστεύσει» στον κορμό της Ελλάδας, όπως μερικοί από τους Ελληνες «έγκριτους» ιστορικούς και διανοητές περιγραφουν τον ξερριζωμό της Ελλάδας από τα μικρασιατικά παράλια ( τα εισαγωγικά των λέξεων, τα τοποθετείτε ή τα αφαιρείτε κατά την κρίση σας ).
Αυτή η ηρωίδα νέα γυναίκα ήταν η μητέρα μου, όπως ηρωίδα ήταν και καθεμία Ελληνίδα της Ιωνίας και του Πόντου, που απεγνωσμένα προσπαθούσε να διασωθεί από το μαχαίρι και την αγχόνη του Οθωμανού Τούρκου.
Την μικρή αυτή εξιστόρηση την αφιερώνω υπό μορφή μνημοσύνου, στις εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων που έχασαν τη ζωή τους και εκπατρίσθηκαν από την καθ` ημάς, Κωνσταντινούπολη, Ιωνία και τον Πόντο.
Προσωπικά, για την γενοκτονία του χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας είχα τα ακούσματα από τις προσωπικές ανθρώπινες διηγήσεις του παππού, της νενές, της μητέρας, των μεγαλυτέρων αδελφών μου, αλλά και από την επιστημονική μου ενασχόλησή επί πολλά έτη, λόγω καταγωγής μου, με την διερεύνηση του σκηνικού και του παρασκηνίου, μίας από της πιό σημαντικές περιόδου της ελληνικής ιστορίας, όπου πολλά καλά και κακά εγένοντο, όχι πάντα κατ ` ανάγκη με ευθύνη των ξένων, όπως έχουμε πάντα συνηθίσει να καθαγιάζουμε τις μικρότητες και αποτυχίες μας.
Και αυτό είναι ένας από τους σοβαρούς κινδύνους της δημοκρατίας, δηλαδή ο μύθος της αθωότητας και της ανευθυνότητας. Ότι δηλαδή είμαστε άμεμπτοι, για τα πάντα αθώοι.
Ότι για όλα, μα για όλα που συνέβησαν σε βάρος μας ή κατάληξαν στο τέλος να είναι αρνητικά, φταίνε αποκλειστικά οι ξένοι ή κάποιοι άλλοι.
Το να γνωρίζουμε όμως την ιστορία μας, τόσο στην ηρωική της εποχή, όσο και στην περίοδο των λαθών ή παραλήψεων της είναι πολύ σημαντικό. Κι αυτό, γιατί αποτελεί βάση για σωστή ενέργεια και δράση στο μέλλον.
Η Ιστορία δηλαδή ως οδηγός και καθοδηγητής και όχι απλώς ως λιβανωτός και μέσο υπερφίαλου εγκωμιασμού.
Η μελέτη λοιπόν της Ιστορίας πιστοποιεί ότι μία μεγάλη γενοκτονία, , η πρώτη του 20 αιώνα, έγινε από τους Οθωμανούς και τους Τούρκους ενάντια προς τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, Ελληνες, Αρμένιους και Ασσύριους, σε μία προσπαθεια να δημιουργηθεί ένα αμηγές τουρκικό κράτος , εκεί, που όταν αυτοί ευρίσκοντο στις στέπες της Ασίας, μεγαλουργούσε ο ελληνικός πολιτισμός και το ελληνικό πνεύμα.
Με όπλο την αγχόνη και τον εκπατρισμό επιχειρήθηκε και τελικά επιτεύχθηκε ο εκπατρισμός πληθυσμών.
Εκτιμήθηκε ότι μεταξύ 1913 και 1922, κάτω από τα διαδοχικά καθεστώτα των Nέων Τούρκων και των εθνικιστών του Mustafa Kemal (Ataturk), οι τουρκικές κεντρικές Οθωμανικές και Κεμαλικές αρχές οργάνωσαν και ακολούθησαν μια συνεπή εκστρατεία καταστροφής και γενοκτονίας, στοχεύοντας να εκτοπίσουν από την οθωμανική αυτοκρατορία και το αναδυόμενο τουρκικό κράτος τους εγγενείς χριστιανικούς πληθυσμούς.
Συνέπεια αυτού ήταν περισσότερα από 3.5-5 εκατομμύρια Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων να θανατωθούν ή να ξερριζωθούν με άλλους τρόπους από τα πάτρια εδάφη τους
Τρεις σημαντικές ημερομηνίες ή περίοδοι χάραξαν το πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα όπου φοβερά πράγματα εγένοντο, όχι μόνο τοπικής σημασίας.

1908. Σημαντικό έτος για τους λαούς της Βαλκανικής. Μία επιτροπή , ένα κομιτάτο όπως ελέγετο, αποτελούμενο κυρίως από νέους Τούρκους αξιωματικούς, διανοητές, αλλά και βαθειά εθνικιστές, με πραξικοπηματικό τρόπο επιβάλλει στον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ του ΙΙ, ένα Σύνταγμα, ήδη υφιστάμενο από καιρού και του οποίου είχε ανασταλεί η εφαρμογή από το 1876 , με το οποίο προνοούνται διατάξεις δημοκρατικής διακυβερνήσεως του Οθωμανικού Κράτους, σχεδόν δυτικού τύπου και παρέχονται διαβεβαιώσεις για ίση μεταχείριση των πολυεθνικών πληθυσμών του πολυσυλλεκτικού οθωμανικού κράτους. Οι αρχές του για ισότητα, αδελφότητα και δικαιοσύνη, δεν ζηλεύουν τίποτε από τις διακηρύξεις της μεγάλης γαλλικής επαναστάσεως.

Η εξέλιξη αυτή χαιρετίζεται ενθουσιωδώς από τους αλλογενείς και αλλόθρησκους πληθυσμούς του αχανούς αυτού κράτους και όχι μόνο στην τουρκική επικράτεια. Και οι δρόμοι της Αθήνας γεμίζουν από ενθουσιώδεις, αφελείς, διαδηλωτές, οι οποίοι εκφράζουν την υποστήριξή τους στη κίνηση των Νέων Τούρκων, όπως αυτή αποκλήθηκε, ζητωκραυγάζοντας τον Τούρκο Πρέσβη Ναμπί μπέη. Από την κίνηση αυτή προκύπτει μία τριανδρία, η οποία, κατά την γνωστη κουτοπόνηρη οθωμανική διπλωματία, που και σήμερα εφαρμόζεται με παραλλαγές από τους νυν κυβερνώντες την Τουρκία, άλλα λέει, αλλά άλλα έχει στο μυαλό της να πράξει. Και τούτο ας το λάβουν σοβαρά υπόψη οι εγχώριοι και εξωτερικοι πολιτικοί οι συναλλασόμενοι με την Τουρκία,

Τρεις προσωπικότητες, αναλαμβάνουν τα ηνία της νέας διοικήσεως. Είναι οι στρατιωτικοί Εμβέρ πασάς, Τζεμάλ πασάς και ο Ταλαάτ μπέης, οι οποίοι θα διακυβερνήσουν την Τουρκία από το 1908 έως το τέλος του πρώτου Παγκόσμιου πολέμου το 1918. Μαζί τους και ένας νεαρός, τότε λοχαγός, ο οποίος στη συνέχεια θα γίνει ο κακός δαίμονας του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, ο Μουσταφά Κεμάλ. Πίσω από αυτούς ή και μετά από αυτούς διάφοροι θεωρητικοί, όπως οι γιατροί Ναζίμ και Σακίρ. Ο πρώτος διακήρυτει: « θέλω να ζήσει ο Tούρκος. Ολα τα άλλα στοιχεία να εξοντωθούν». Είναι η κυρίαρχη φιλοσοφία των εθνικιστών Νέων Τούρκων, οι κατώρθωσαν με διάφορα πραξικοπήματα να εξουδετερώσουν και τις λογικές μετριοπαθείς φωνές που υπήρχαν μεταξύ των μελών του κομιτάτου.

Την ίδια περίοδο, στην Ελλάδα κάνει την πολιτική του παρουσία ένας χαρισματικός νέος πολιτικός εκ Κρήτης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος επίσης θα αφήσει την σφραγίδα του στα ελληνικά δρώμενα.

Και ένα τρίτο πρόσωπο, το οποίο δέχθηκε σημαντική κριτική για το καλό ή κακό, ο Ελληνας Βασιλέας Κωνσταντίνος ο Ι, ο οποίος έχει συμμετοχή και στην πολιτική και στη στρατιωτική ιστορία της χώρας, αφού η συμμετοχή του ως επικεφαλής των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, οδήγησε σε ήττες ( ατυχής πόλεμος του 1897) και ένδοξες ημέρες ( Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13).

1914-1918
Η ανθρωπότητα εμπλέκεται σε ένα φονικό παγκόσμιο πόλεμο, που με το τέλος του βρήκε νικητές τα κράτη της συμμαχίας της ΑΝΤΑΝΤ, είχε 40 εκατομύρια νεκρούς, ανακατατάξεις στο παγκόσμιο περιβάλλον, όπως την κατάλυση των αυταρχικών αυτοκρατοριών ( Γερμανίας, Αυστρουγγαρίας, Ρωσσίας και την Οθωμανική αυτοκρατορία), τη δημιουργία νέων εθνικών κυρίως κρατών, Τσεχοσλαβακία, Εστονία, Φινλανδία, Λετονία και Γιουγκοσλαβία, την επανίδρυση της Λιθουανίας και της Πολωνίας και την μεταβολή των γεωγραφικιών λεπτομερειών των ήδη υφισταμένων.
Στον μεγάλο αυτό πόλεμο, η μεν Τουρκία βρέθηκε στο πλευρό των Γερμανών και η χώρα μας, με τις νικηφόρες δυνάμεις της « Συνενοήσεως», με αποτέλεσμα να ευνοηθεί για τις σωστες επιλογές του Ελευθερίου Βενιζέλου, με κορύφωση τη συνθήκη των Σεβρών του 1920, με την οποία διεμελίζετο η Οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία όμως στην ουσία δεν έτυχε διεθνούς εφαρμογής.

1920-1923
Ως νικήτρια δύναμη, η Χώρα μας κλήθηκε από τις δυτικές δυνάμεις να καταλάβει την Σμύρνη και μέρος της ενδοχώρας της Μικράς Ασίας και ενώ όλα έδειχναν ότι τα κέρδη από αυτή την κατάσταση θα ήταν πολλά για την Ελλάδα, εσωτερικές τριβές, που έφθαναν στο επίπεδο ακόμη και της προδοσίας ( όρα Γουδί), η αλλαγή της στάσεως των Συμμάχων και η στροφή τους προς την Τουρκία, οδήγησαν τελικά στην μεγάλη καταστροφή, την γενοκτονία των Ελλήνων και τον ξερριζωμό του ελληνισμού από την κοιτίδα του, την Ιωνία και τον Πόντο.
Τα συμπεράσματα για τον ιστορικό μελετή της περιόδου αυτής εξάγονται σχεδόν μόνα τους.
Γενοκτονία σαφώς έγινε.
Οι δικές μας παραλήψεις προσωπικές αντιπαραθέσεις και φιλοδοξίες, σε συνδυασμό με τη στάση συμφερόντων των συμμαχικών δυνάμεων, συντέλεσαν στην καταστροφή,
Και ενώ έπρεπε από αυτή την ανάλυση να διδασκόμεθα, εμείς ανεχόμεθα να παραποιείται και η ιστορία μας, όπως έχει γίνει αποδεκτό με το γνωστό βιβλίο ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού, με το οποίο παραχαράσονται και αλλοιώνονται τα ιστορικά δεδομένα.
Και ασφαλώς, δεν μιλάμε για τιμωρία της Τουρκίας, όπως ο πρέσβης Ιωσήφ Μοργκεντάου, ζήταγε από τον Ερυθρό Σταυρό τον Μάρτιο του 1918.

Έλεγε τότε «Η ακραία τρομοκρατία, ο σκληρός βασανισμός, η οδήγηση των γυναικών στα χαρέμια, ο εξαναγκασμός των αθώων κοριτσιών για συμμετοχή τους σε όργια, η πώληση πολλών από αυτές για ογδόντα σεντς την καθεμία, η δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων, η εκτόπιση και λιμοκτονία στην έρημο άλλων εκατοντάδων χιλιάδων, η καταστροφή εκατοντάδων χωριών και πόλεων, η σκόπιμη εφαρμοφή στο ακέραιο του διαβολικού σχεδίου αφανισμού των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων Χριστιανών της Τουρκίας -- όλο αυτό θα πάει ατιμώρητο;
Βέβαια δεν έλαβε καμία απάντηση από τον Ερυθρό Σταυρό.

Μιά απάντηση όμως του έδωσε μία καλή Ελληνίδα, η κυρία Σόφια Kontogeorge Kostos ( δεν γνωρίζω την Κυρία, αλλά θεωρώ ότι εκφράζει πολλούς Έλληνες), η οποία απευθυνομένη στον πρσβευτή Morgenthau, του επισημαίνει:
Αγαπητέ πρέσβη Morgenthau, σας ενημερώνω ότι μέχρι σήμερα 10η Φεβρουαρίου 2007, η τουρκική κυβέρνηση δεν έχει τιμωρηθεί. Μετά από την εξολοθρευτική πολιτική που ακολούθησε από το 1894 έως το 1923, συνεπεία της οποίας σκοτώθηκαν εκατομμύρια Χριστιανοί που ζούσαν στην Μικρά Ασία (τώρα λέγεται Τουρκία), η Τουρκία εφάρμοσε την ίδια πολιτική ενάντια στους Χριστιανούς στην Κωνσταντινούπολη το 1955, και έκανε μια εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Δυστυχώς, αγαπητέ μου πρεσβευτή Morgenthau η Τουρκία παραμένει ατιμώρητη μέχρι σημέρα και συνεχώς γίνεται πιό προκλητική στις επιδιώξεις της.
Να θυμίσω στο σημείο αυτό τις συνεχώς αυξανόμενες αξιώσεις της Τουρκίας στην Κύπρο και την Ελλάδα, την συμπεριφορά της Τουρκίας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την εκκλησία της Κύπρου, τις αξιώσεις της στο Αιγαίο και την Δυτική Θράκη και την τελευταία προσθήκη στον κατάλογο των απαιτήσεών της, την απαγόρευση έρευνας και εκμετάλλευσης από την κυπριακή κυβέρνηση των πετρελαίων στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.

Προβληματισμός σε όλους μας για αυτή την στάση της Τουρκίας. Προβληματισμένος και ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος στο πόνημά του «Δοκιμές» διερωτάται:

«Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι»;

Στον ίδιο προβληματισμό βρέθηκε και ο Χρήστος Κατσιγιάννης, ο οποίος στο ποίημα του Στο τελευταίο σκαλοπάτι , γράφει.
Ε, όχι και έτσι βρ` αδελφέ,
Δε λέω πως δε φθάσαμε
Στο τελευταίο σκαλί της σκάλας.
Μ` ας μην απελπιζόμαστε,
Έλληνες, διάβολε, είμαστε,
Θα φτιάξουμε σκαλιά πιό κάτω κι άλλα.

Εγώ όμως, αντίθετα με τους ποιητές, είμαι αισιόδοξος ότι έχουμε περιθώρια να βγούμε από τα ενδεχόμενα αδιέξοδα, αν καλλιεργούμε την εθνική μνήμη, προβληματιζόμεθα από τις επιτυχίες και αποτυχίες μας και χαράσουμε, με βάση τα εθνικά μας συμφέροντα, τις τάσεις, προσπάθειες και επιδιώξεις μας.
http://www.enosismyrneon.gr/el/ekdoseis-tes-enoses/arthra-arkheiou/genoktonia-tou-ellenismou-tes-mikras-asias.html

Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απέμεινες,
ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες,
τρικύμισμα πορφύρας
τρίκυμισμα της θάλασσας…
Ο κόσμος είναι απλός.
Σ.Γ.

.....αφιερωμένο....
xristina all time
να πω κάτι που θέλω να υπάρχει
....΄ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.....
θέλω να πιστεύω, θέλω να ξέρω,........όλα έχουν μια αρχή, δείξε μου την αρχη σου για να βρω εσένα.
καλό βράδυ στη παρέα μου.

18.7.10

ΠΑΓΙΔΑ ΕΡΩΤΙΚΗ (ΒΙΝΤΕΟ 40ο)

Σας είχα υποσχεθεί ότι σήμερα θα μιλήσω για ένα ξεχωριστό άτομο.......




ΜΟΥΣΙΚΗ Και ΣΤΙΧΟΙ : ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ.ΒΑΡΓΕΜΕΖΗΣ

ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ
''ΠΑΓΙΔΑ ΕΡΩΤΙΚΗ''

ερωτας παγιδα η στιγμη που ειδα
τα δικα σου ματια να μου λεν πολλα
ηρθες στην παρεα σ΄ ενα μπαρ τυχαια
εβγαλες τσιγαρο προσφερα φωτια

ν΄ αλλαξω ονομα ν΄ αλλαξω και ταυτοτητα
μπορω για σενα να ζησω απ΄ την αρχη
(αυτο το βραδυ που σε γνωρισα πρωτοτυπα
η αφορμη παγιδα ερωτικη) δις

ζωντανη ελπιδα της ζωης πυξιδα
θα΄ χω στην καρδια μου τουτη τη βραδια
καθε αγωνια θα΄ ναι μια θυσια
πλαι μου να σ΄ εχω αλλη μια φορα

ν΄ αλλαξω ονομα ν΄ αλλαξω και ταυτοτητα
μπορω για σενα να ζησω απ΄ την αρχη
(αυτο το βραδυ που σε γνωρισα πρωτοτυπα
η αφορμη παγιδα ερωτικη) δις

 
www.myspace.com/vargemezis

'' ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ''

Ο Νίκος Μ. Βαργεμέζης είναι μουσικοσυνθέτης - καθηγητής της κλασσικής μουσικής παιδείας και παραδοσιακών Ελληνικών μουσικών οργάνων. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως συνθέτης και καθηγητής μουσικής. Τέλειωσε τις μουσικές του σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και πήρε Δίπλωμα Σύνθεσης από το Ωδείο Πατρών. Έχει πλήθος συνθέσεων τόσο της Λαϊκής - Έντεχνης Ελληνικής μουσικής όσο και της Δυτικής Κλασσικής μουσικής. Η πλέον πρόσφατη έρευνά του στη μουσική επιστήμη έφερε στο φως την επί 2600 χρόνια χαμένη Μουσική Αρμονία των Ουρανίων Σφαιρών του Πυθαγόρα μέσα από ένα μουσικο - μαθηματικό σύστημα που ανακάλυψε που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και ολοκλήρωση όλων των παγκόσμιων μουσικών συστημάτων σύνθεσης, την ΑΥΞΟΜΕΙΩΤΙΚΗ ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ.

Η ΑΥΞΟΜΕΙΩΤΙΚΗ ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ είναι ο ΠΑΝ - ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.

Αυτό το νόμο γνώριζε ο μεγάλος μας Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας και προσπάθησε καλά να διαφυλάξει από τους αμύητους ανθρώπους της εποχής του και, το πέτυχε!.
(http://www.vernalmusic.com/them.html)
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα http://www.vernalmusic.com/


Πιστεύω ότι αρκετοί από εσάς το γνωρίζετε το μουσικό-συνθέτη

ΝΙΚΟΛΑΟ Μ. ΒΑΡΓΕΜΕΖΗ.
Εγώ είχα τη τύχη να το γνωρίσω ξαφνικά
και ο θησαυρός που κουβαλάει στις γνώσεις του
σε σχέση με τη μουσική, με εντυπωσίασαν και αποφάσισα,
Κυριακή σήμερα, να έχει τη τιμητική του.

ΠΑΓΙΔΑ ΕΡΩΤΙΚΗ
(Ζωντανεμένη από εικόνες της δικιάς μου σκέψης.)
Ακούστε ένα ελάχιστο δείγμα της δουλειάς του και φυσικά στο δικό του site που αναφέρω κρύβεται η ιστορία του.
Καλή εβδομάδα σε όλη τη παρέα και εύχομαι να μας δίνετε η ευκαιρία πάντα να γνωρίζουμε αξιόλογα άτομα για να μαθαίνουμε .
Νίκο σ'ευχαριστώ
φιλικά χριστίνα καμπά.


17.7.10

ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΜΟΝΟ....

Για λίγο μόνο....
σήμερα, θέλω να ξαναδείξω κάτι από το παρελθόν
Υπάρχει λόγος .... ειδικά όταν κάτι μέσα μας το προκαλεί και το ζητάει έντονα....
συγνώμη φίλοι μου, αλλά για απόψε μόνο θα μιλήσει το παρακάτω βίντεο.
(τα λόγια του γράφτηκαν ένα σημαντικό βράδυ για μένα)
καλή ακρόαση και ελπίζω να σας αρέσει ότι θα ακούσετε και θα διαβάσετε.

Υ.Γ. Ευχαριστώ για την υπομονή σας, αύριο θα σας μιλήσω για κάτι ξεχωριστό γιατί το άτομο που το αφορά είναι ένα ξεχωριστό άτομο.

15.7.10

ΔΥΝΑΜΗ ή ΑΔΥΝΑΜΙΑ NA ΣΥΓΧΩΡΕΣOYME? (ΒΙΝΤΕΟ 39ο)

''ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ''

''Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ''
Εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Στίχοι: Ζωή Παναγιωτοπούλου - Μουσική: Στέργιος Γαργάλας

Νύχτα έριξες ξανά τα δίχτυα πάνω μου βαριά
νύχτα με κρατάς κρυμμένο από τη χαρά
νύχτα μάγισσα σκληρή γίνε απόψε τρυφερή
νύχτα πες μου τι να κάνω δεν με συγχωρεί

Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ν' ανεβώ
όλα τ' αστέρια σου ν' ανάψεις για να δω
να ξεμακραίνει να μικραίνει
να χαθεί στα σκοτεινά
ότι με κόβει με πληγώνει με πονά

Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ν' ανεβώ
όλα τ' αστέρια σου ν' ανάψεις για να δω
πού έχει πάει πού γυρνάει
θέλω απόψε να τη βρω
να της μιλήσω να της πω την αγαπώ

Νύχτα είμαι μοναχός και δεν έχεις ένα φως
νύχτα η ζωή μπροστά μου
δρόμος σκοτεινός
νύχτα που με ξενυχτάς
που με σέρνεις που με πας
νύχτα εδώ κανείς δε μένει άδικα χτυπάς



ΔΥΝΑΜΗ ή ΑΔΥΝΑΜΙΑ η ‘’ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ’’?

Όταν κάνουμε λάθος και αναγνωρίσουμε το βάρος της αποτυχίας μας ζητάμε ‘’συγνώμη’’
αλλά όση δύναμη χρειάζεται γι’ αυτό, άλλη τόση χρειάζεται
και στο προσβεβλημένο άτομο να κάνει αποδεκτή αυτή τη συγνώμη.


(Μπορούμε να συγχωρούμε?)

Η ‘’αδυναμία’’ να αξιοποιηθεί η δύναμη της συγχώρεσης είναι συχνά αιτία ή τουλάχιστον ένας σημαντικός παράγοντας σε συγκρούσεις που δημιουργούν αισθήματα εχθρότητας, οργής, πικρίας, θυμού, διχόνοιας και πνευματικής στασιμότητας στο άτομο που δεν επιθυμεί να συγχωρήσει.
Αλλά τελικά αφήνει ένα ανεξίτηλο σημάδι στην προσωπικότητά του.

Στις σχέσεις, μετά το χωρισμό, ο καθένας μπορεί να υποκρίνεται ότι είναι πάνω από το κακό εαυτό του, ωστόσο, πολλές φορές τα μυαλό γυρίζει πίσω, σε ένα γεγονός που του άφησε ανεκπλήρωτο αισθηματικό κενό.
Όπως και στη περίπτωση θανάτου υπάρχει ένα αίσθημα εγκατάλειψης και ακραίας απώλειας έτσι και στις σχέσεις υπάρχει μια σύγχυση που μας ακολουθεί.

Η δύναμη της συγχώρεσης είναι πραγματική

"Όλοι λένε ότι η συγχώρεση είναι μια υπέροχη ιδέα μέχρι να έρθει η δική τους σειρά να τη δώσουν’’ CS Lewis

Η συγχώρεση δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και κόπο.

Κανένας δεν είναι ευχαριστημένος που ζει στην πικρία και στο θυμό.
Η απώλεια του πραγματικού εαυτού του μπορεί να τον οδηγήσει και στην απώλεια ζωής του σε κάποιες περιπτώσεις.

Ως εκ τούτου, τα οφέλη της συγχώρεσης υπερβαίνουν κατά πολύ τη δυσκολία να την εφαρμόζουμε.
Η βελτίωση του τρόπου ζωής και οι νέες προοπτικές της μπορεί να επηρεάσουν θετικά μια ολόκληρη οικογένεια ή μπορεί να σώσει μια ζωή.

Η συγχώρεση έχει θετικά αποτελέσματα και στην υγεία

" Tom Valeo ( WebMD) : Αν μπορείτε να συγχωρήσετε και να ξεχάσετε, είναι πιθανό να έχετε χαμηλότερη αρτηριακή πίεση, ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς και μείωση του στρες..... Και θα μειώσει το θυμό, πικρία, δυσαρέσκεια, κατάθλιψη, και άλλα αρνητικά συναισθήματα που συνοδεύουν την αποτυχία να συγχωρήσει’’


Η δύναμη της συγχώρεσης είναι πραγματική και το δώρο της ελεύθερο για όλους μας.

περισσότερα θα διαβάσετε στη παρακάτω πηγή μου :
(...ήταν η βοήθεια στις σκέψεις μου για σήμερα....)
spiritual-growth.suite101.com/article.cfm/the-power-of-forgiveness
''The Power of Forgiveness''


Θυμίσου αν όλα τα έκανες σωστά και μετά αποφάσισε.
Οι άνθρωποι είναι μόνο ένα πέρασμα του ανέμου
 σ αυτή τη ζωή που όλα ζυγίζονται

(Συγχωρήστε και ξεχάστε! ….αυτό προσπαθώ κι εγώ τόσα χρόνια….
......καλοκαίρι έχουμε ας ξεκουράσουμε όχι μόνο το σώμα αλλά και τη ψυχή μας.
Καλό απόγευμα φίλοι μου
και ελπίζω να απολαύσατε ένα ακόμα ταξίδι Μουσικής επιλογής και Σκέψης.
xristina all time

13.7.10

ΜΗ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ... ΔΕΣ ΚΑΘΑΡΑ (ΒΙΝΤΕΟ 38ο)

ΔΕΣ ΚΑΘΑΡΑ...Αν δε νιώσεις δε θα δεις καθαρά........
Φοβόμαστε αυτό που δεν καταλαβαίνουμε?.....

(....Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει.
H. Jackson Brown, Jr.,)


''ΔΕΣ ΚΑΘΑΡΑ''
Ανδριάνα Μπάμπαλη & Stereo Mike ( Ντουέτο )

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης

Μουσική: Calogero Gioacchino

2007… δες καθαρά.. (εως σήμερα)

Και ρίχνω το μικρόφωνο στην φωτιά δεν έχω να πω τίποτα άλλο πια
Μας κούρασα κι εμένα και την καρδιά
Με λογική με σχέδια μ’ όλα αυτά
Που της επέβαλα από μικρή τόση δα
Για να πηγαίνουμε όλο και πιο μπροστά
Μα στην πορεία χάσαμε τη χαρά και καταλήξαμε δυο ξένοι ξαφνικά…

Face à la mer
J'aurais dû grandir
Face contre terre
J'aurais pu mourir
Je me relève
Je prends mon dernier reve
Je prends mon dernier reve…

Τώρα την ψάχνω μα εκείνη δεν μου μιλά
Έχει παγώσει πίσω από την σκληρή ματιά
Που μια ζωή την έκρυβε ντροπαλά κι από τον κόσμο την προστάτευε σιωπηλά
Την ύπαρξή της μου θυμίζουν δυο δάκρυα, σπάνια, άγνωστα και παλιά…
Λες και στάζουνε απ’όσα δεν έζησα κι ας είναι μέσα μου την νιώθω τόσο μακριά..

Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά
Σαν σφαίρα στην καρδιά..

Δες καθαρά, αυτή η φωνή, για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί, πιο δυνατά, για σένα τραγουδά…

Και να λοιπόν η καρδιά αποκτάει μιλιά
Τα δάκρυα στέλνει που και που στην μοναξιά σαν φίλος απ’τα παλιά να μου θυμίζει πως είναι όλα μάταια
Άντε να αφήσω λίγο χρόνο για τα μικρά τα απλά αυτά που της δίνουνε φτερά
Γιατί η ζωη είναι μικρή και βιαστικά μας προσπερνάει κι απαντά:

Face à la mer
J'aurais dû grandir
Face contre terre
J'aurais pu mourir
Je me relève
Je prends mon dernier reve
Je prends mon dernier reve…

Και ρίχνω το μικρόφωνο στην φωτιά δεν έχω να πω τίποτα άλλο πια
Και μοιάζει ο πόνος κάθε πικρή νυχτιά
Σαν σφαίρα στην καρδιά…

Ακόμα ψάχνω μα εκείνη δεν μου μιλά έχει παγώσει πίσω από την σκληρή ματιά που μια ζωή την έκρυβε σιωπηλά

Σαν σφαίρα στην καρδιά…

Και να λοιπόν η καρδιά αποκτάει μιλιά τα δάκρυα στέλνει που και που στην μοναξιά γιατί η ζωή είναι μικρή και βιαστικά μας προσπερνά

Σαν σφαίρα στην καρδιά…

(Το κενό που δημιουργείται μεταξύ των ανθρώπων, γεφυρώνεται με τα σωστά λόγια στη σωστή στιγμή?)

Κρίσνα Μούρτι
Τι είναι αγάπη?.....Είναι η αγάπη μια ιδέα?
Αν είναι μπορεί να καλλιεργείται, να τρέφετε, να διαστρεβλώνεται μ ‘ όποιο τρόπο θέλουμε.
Απλά με το να της δώσουμε έναν ορισμό ανακαλύπτουμε τι είναι αγάπη??
…η έννοιά της έχει δεχτεί παραποιήσεις και παρεκκλίσεις πολλές….

Μέσα σ’ αυτό που ονομάζουν ‘’αγάπη’’ βλέπουμε ότι υπάρχει ευχαρίστηση, ανταγωνισμός, ζήλεια, η επιθυμία του να κατέχω, να συγκρατώ, να ελέγχω, και να επεμβαίνω στη σκέψη του άλλου .

Ο φόβος δεν είναι αγάπη.
Η εξάρτηση δεν είναι αγάπη.
Η ζήλεια δεν είναι αγάπη.
Η τάση για κατοχή και εξουσία δεν είναι αγάπη.
Η υπευθυνότητα και το καθήκον δεν είναι αγάπη.
Η λύπηση του εαυτού μας δεν είναι αγάπη.
Η αγωνία του να μη μας αγαπούν δεν είναι αγάπη.
Η αγάπη δεν είναι αντίθετο του μίσους όσο και η ταπεινοφροσύνη δεν είναι αντίθετο της ματαιοδοξίας.


Το να λατρεύουμε κάποιον, το να κοιμόμαστε με κάποιον, την ανταλλαγή συναισθημάτων, τη συντροφιά, αυτά είναι που εννοούμε με τον όρο αγάπη?
Έχουμε μετατρέψει την αγάπη σε ένα κανόνα, ένα μοντέλο, και έχει γίνει τόσο τρομαχτικά προσωπικό, αισθησιακό και περιορισμένο?.

Ο άνθρωπος που δεν ξέρει τι είναι πάθος δε θα γνωρίσει ποτέ την αγάπη,
γιατί η αγάπη γεννιέται μόνο όταν υπάρχει τέλειο άφημα του εαυτού.

Τι εννοώ?........
Ένας νους που αναζητάει δεν είναι νους με πάθος και ο μόνος τρόπος για να βρούμε την αγάπη είναι να φτάσουμε σ’ αυτή χωρίς να την αναζητάμε, να φτάσουμε σ’ αυτή χωρίς να το ξέρουμε, και όχι σαν αποτέλεσμα κάποιας προσπάθειας ή εμπειρίας.

Αυτή η αγάπη που θα βρείτε δεν εξαρτάται από το χρόνο, αυτή η αγάπη είναι μαζί προσωπική και απρόσωπη, είναι μαζί το ένα και τα πολλά.

Την αγάπη τη νιώθεις κάθε λεπτό, κάθε στιγμή.

Δες καθαρά για σένα υπάρχω. Δε με κατέχεις, δε σε κατέχω, ακολουθώ τη ζωή κοντά σου αλλά και μακριά σου, δε γίνομαι κτήμα σου ούτε και ζητώ να γίνεις το δικό μου κτήμα.

Θέλω να σ αγαπώ. Και αυτό δεν αλλάζει.
Άφθονη η αγάπη μπορεί να δώσει αγάπη,
πάντα μόνο όταν το θελήσει.

Στα όνειρα χρειάζεται μια εναλλακτική λύση.........Να ξυπνάς έγκαιρα!
xristina all time

10.7.10

ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ (ΒΙΝΤΕΟ 37ο)

Απόψε υπάρχει ένα άλλο ταξίδι.......
πάμε βόρεια στη μάνα πατρίδα και απολαύστε ένα καρντάσι.
Το νόημα της ζωής κρύβεται στην υπέρμετρη απλοϊκότητα αυτών των στίχων.
Γιατί η ζωή δε ζητάει πολλά αλλά λίγα και αληθινά για να σε κάνει να σταθείς στα πόδια σου και να κοιτάξεις μπροστά...... xristina all time
από το κανάλι μου
http://www.youtube.com/user/TheXristinak
καλημέρα σε όλη τη παρέα

Μουσική- Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Με το κορμί να καίγεται
Σαν πουλί πετάς μακριά μου φεύγεις σαν ανάσα
στα ίδια μέρη τον χρόνο σταματάς
μα ποτέ σου δεν είδες μέσα μου ποτέ σου
σε ξένα λόγια τώρα γι`αλλού πετάς

Ρεφραίν
όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται
να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται
όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις
όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται
μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...
Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου
Γι`άλλα λάθη σ`άλλο ουρανό
κι αν σου φάνηκαν οι μέρες σου για πες μου κάηκαν
μεσ`τη φωτιά τους εγώ θ`αναστηθώ..

Ρεφραίν
Όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται
να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται
όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις
όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται
μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...

Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου
Γι`άλλα λάθη σ`άλλο ουρανό..


ΠΗΓΕΣ:

Ο Ζερβουδάκης ερμηνεύει τα τραγούδια με πάθος˙ χαμηλόφωνα όπου χρειάζεται και με εξωστρέφεια όπου οι στίχοι και ο ρυθμός το απαιτούν. Ένας τεχνίτης που ξέρει καλά να σκαλίζει τραγούδια αληθινά και να τα αποδίδει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Η καλλιτεχνική του πορεία όλα αυτά τα χρόνια σχηματίζει μια ανοδική καμπύλη,

Αν είναι κάτι που χαρακτηρίζει την πορεία του Δημήτρη Ζερβουδάκη, είναι η ειλικρίνεια. Δε φτιάχνει τραγούδια για να εντυπωσιάσει ή για να παραμείνει “ζωντανός” μέσα στο πολύπλοκο και δύσκολο τοπίο που έχουν διαμορφώσει οι δισκογραφικές εταιρίες.

Εκθέτει τη δουλειά του όποτε νιώθει πως έχει πραγματικά κάτι να πει, κάτι που είναι αισθητό σε όλες τις δουλειές του και ιδιαίτερα
Όπως αναφέρει και ο ίδιος :
«Έχοντας τη βαθειά πίστη, ότι αναζητώ την βασική μου ουσία, νιώθω πως δεν προδίδω τίποτα!».


(παρακάτω θα δείτε την έμπνευση του καλλιτέχνη με την έμπνευση του ποιητή)
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΗ-ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ-ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΠΗΓΕΣ:

Νίκος Καββαδίας, Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ

________________________________________

«Φαίνεται πια πως τίποτα - τίποτα δεν μας σώζει...»
ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.

Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά•
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.

Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ.

Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.
Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.

Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
-- Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.

Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.

Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,
για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.
Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.

Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει•
εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ.

Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
--μια γριά σ' ένα πολύβοο καφενείο--
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.

Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει.

Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;

Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.

Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.

και η μελοποιηση ..
ΠΗΓΕΣ:από το κανάλι του http://www.youtube.com/user/ahnte69
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΗ-ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ-ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

7.7.10

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ (ΒΙΝΤΕΟ 36ο)

ΣΤΙΧΟΣ - ΗΧΟΣ - ΕΙΚΟΝΑ

απόψε όλα βοήθησαν να δημιουργηθεί το VIDEO που θα δείτε...
πάμε για ακόμα ένα ταξιδι στο δικό μου κόσμο.
ευχαριστώ
χριστινα



ελένη ΝΑΣΤΑ
''ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΒΟΥΛΙΑΞΑΝ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΓΟΡΓΟΝΕΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ ΜΑΚΡΙΝΑ
ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
ΟΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΓΕΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΞΩΤΙΚΑ ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ
Η ΖΩΗ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ?
Ή ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ?

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΡΙΓΥΡΝΟΥΝ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΠΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ''


''Epica ''
είναι ένα συμφωνικό metal μπάντα από την Ολλανδία,
που ιδρύθηκε το 2003 από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Mark Jansen.
Το συγκρότημα αποτελείται σήμερα από Simone Simons (φωνητικά ) , Mark Jansen (κιθάρα , φωνητικά) , Isaac Delahaye ( κιθάρα ) , Yves καλύβες ( μπάσο ) , Coen Janssen (πλήκτρα , συνθεσάιζερ ) , και Arien van Weesenbeek ( τύμπανα)

The others
''οι άλλοι''
Μία εκπληκτική ταινία, που ανήκει στη κατηγορία του ψυχολογικού θρίλερ.
Μια ταινία του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ
με πρωταγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν.


Epica ''The Phantom Agony''

I. Impasse of thoughts
I can’t see you I, can’t hear you
Do you still exist?

I can’t feel you, I can’t touch you
Do you still exist?
The Phantom Agony

I can’t taste you, I can’t think of you
Do we exist at all?
II. Between hope and despair

The future doesn’t pass
And the past won’t overtake the present
All that remains is an obsolete illusion

We are afraid of all the things that could not be
A Phantom Agony
Do we dream at night
Or do we share the same old fantasy?

I am a silhouette of the person wandering in my dreams
We are afraid of all the things that could not be
A Phantom Agony

Tears of unprecedented beauty
Reveal the truth of existence
We’re all sadists

The age-old development of consciousness
Drives us away from the essence of life
We meditate too much,
so that our instincts will fade away

They fade away
What’s the point of life
And what’s the meaning if we all die in the end?
Does it make sense to learn or do we forget everything?
We are afraid of all the things that could not be

A Phantom Agony
Tears of unprecedented beauty
Reveal the truth of existence

We’re all pessimists
The age-old development of consciousness
Drives us away from the essence of life

We meditate too much,
so that our instincts will fade away
They fade away
Teach me how to see and free the disbelief in me
What we get is what we see, the Phantom Agony
A te spiritus noster devoratur et nostra anima capitur

I’m afraid of my own exchange of views
What we get is what we see, The Phantom Agony

III. Nevermore
The lucidity of my mind has been revealed in new dreams
I am able to travel where my heart goes
In search of self- realisation
This is the way to escape from our agitation
And developed ourselves
Use your illusion and enter my dream...




(σκέψεις ....)


Δε μπορώ να σε δω, δε μπορώ να σε ακούσω, δε μπορώ να αισθανθώ , δε μπορώ να σε αγγίζω
Εξακολουθείς να υπάρχεις;
νιώθω Αγωνία..................
Δεν μπορώ να νιώσω, δεν μπορώ να σκεφτώ,
Υπάρχουμε σε όλα;...μπορώ να ζώ?

είμαι μεταξύ της ελπίδας και της απελπισίας

Το μέλλον δεν ήρθε ακόμα
και το παρελθόν δε θα με βοηθήσει να ξεπεράσω το παρόν
Το μόνο που μένει είναι μια παρωχημένη αυταπάτη

Φοβάμαι τα πάντα ..........

Μήπως ζω ένα όνειρο τη νύχτα?
Ή θα πρέπει να μοιράζομαι την ίδια παλιά φαντασίωση ;
δε με βλέπω.....είμαι ένα περίγραμμα του προσώπου που περιφέρεται στα όνειρά μου

Δάκρυα της απαράμιλλης ομορφιάς
θα αποκαλύψουν την αλήθεια της ύπαρξης
Είμαστε όλοι σαδιστές.....
Η μακραίωνη ανάπτυξη της συνείδησης
μας οδηγεί μακριά από την ουσία της ζωής
Σκεφτόμαστε πάρα πολύ,
έτσι ώστε τα ένστικτα να μαραζώνουν

Ποιο είναι το σημείο της ζωής
Και ποιο είναι το νόημα αφού θα πεθάνουμε όλοι στο τέλος;
Τι νόημα έχει να μάθουμε ή θα πρέπει να ξεχάσουμε τα πάντα ;

Δάκρυα της απαράμιλλης ομορφιάς
Αποκαλύπτουν την αλήθεια της ύπαρξης
Είμαστε όλοι απαισιόδοξοι

Διδάξτεμε πώς να δώ και να απαλλαγεί η δυσπιστία στο πρόσωπό μου
Αυτό που έχουμε είναι αυτό που βλέπουμε.

Η διαύγεια του μυαλού μου έχει αποκαλύψει νέα όνειρα
Είμαι σε θέση να ταξιδέψω ,
όπου η καρδιά μου θα με οδηγήσει
Σε αναζήτηση της αυτοπραγμάτωσης

Αυτός είναι ο τρόπος για να ξεφύγουμε από την ταραχή μας
Και να αναπτύξουμε τους εαυτούς μας


μη φοβάσαι τα όνειρά σου,
ταξίδεψε μαζί τους,
όπου η καρδιά σου θα σε πάει
στηρίξου στο ένστικτο και δε θα σε προδώσει
....έτσι φεύγουν τα φαντάσματα του χτες

.....η ζωή ένα παραμύθι που ζεις τη πραγματικότητα.....
καλό βράδυ
χριστινα




ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΟΤΑΝ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ (ΒΙΝΤΕΟ 35)



ΑΝ Μ'ΑΓΑΠΑΣ
Στίχοι: Λευτέρης Πλιάτσικας
Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Όναρ

Ατέλειωτη μέρα με διώχνεις πιο πέρα
ζω στη σιωπή ζεις στον αέρα

Το φως μου θα κρύψω τις πόρτες θα κλείσω
τίποτα μπροστά μου τίποτα ν΄αρχίσω

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα

Ατέλειωτο βράδυ τρυπάς το σκοτάδι
τρυπάς τη ψυχή κι αφήνεις σημάδι
Σε ένοχη μνήμη ο χρόνος με κλείνει
παίρνει πολλά λίγα μου αφήνει

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα


ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, Ο ποιητής της πιο όμορφης ουτοπίας
(πηγή : http://kersanidis.wordpress.com και Βικιπαίδεια)


«Ναι, αγαπημένη μου

Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε
για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα,
ένα σκαμνί
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,
ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε…»


Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, στο δίσκο «Πολιτεία» (1961), «Της εξορίας» (1976), «Πολιτεία Γ' - Οκτώβρης '78» (1976), «Τα Λυρικά» (1977), «Λειτουργία Νο2: Για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο» (1987), τον Μάνο Λοΐζο στο δίσκο «Για μια μέρα ζωής» (1980), τον Γιώργο Τσαγκάρη στο δίσκο «Φυσάει» (1993) με ερμηνευτή το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τη συμμετοχή του ηθοποιού Γιώργου Μιχαλακόπουλου, τον Μιχάλη Γρηγορίου στο δίσκο «Σκοτεινή πράξη, ένα Ορατόριο σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη» (1997) και από το συγκρότημα Όναρ στο δίσκο «Αλαντίν, τελειώσαν οι ευχές σου» (2003).



Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά τα σενάρια των ελληνικών ταινιών «Ο θρίαμβος» και «Η συνοικία το όνειρο» σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη.



Δώσ μου ένα αστέρι να ζω, μιά φλόγα μέσα στο σκοτάδι,
μέχρι να πάψω να μιλώ...μέχρι να πάψω να θέλω...

Τα αινήγματα λύθηκαν, τα ερωτήματα απαντήθηκαν.
Ένοχη η μνήμη, αφήνει μόνο Σιωπές.
Σκοπιμότητα η καρδιά, ΔΕΝ ΕΧΕΙ.
Αν μ' αγαπάς, να με θυμάσαι.
Στο φώναξα με τη σιωπή μου........δεν έχει αξία ο νικητής,
όταν ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ.
xristina all time
(να θυμάσαι ν' αγαπάς, να θυμάσαι να ζεις)

6.7.10

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

ΤΖΩΝ ΛΕΝΟΝ : Μ' αρέσει κάθε είδος μουσικής, ανάλογα με την ώρα της μέρας. Δεν τη βρίσκω με τους Πρητέντερς, μ’ αρέσει όμως το χιτ τους.Εκείνα τα πανκ τα αγνά. Δεν τρελαίνομαι πάντως για τους αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους.

Δημοσιογράφος: Διαφωνείς με το στίχο του Νηλ Γιάνγκ, που λέει ‘’Καλύτερα να γίνεις ολοκαύτωμα παρά να σβήσεις αργά-αργά…’’?

ΤΖΩΝ ΛΕΝΟΝ : Κουταμάρες, καλύτερα να σιγοσβήσεις σαν παλιός στρατιώτης παρά να πας με τη μία.
Θαυμάζω τους ανθρώπους που επιβιώνουν . Που παλεύουν. Γνώρισα καλά τη μοναξιά. Ήμουνα φοβισμένος μικρός γιατί δεν είχα κανέναν να μιλήσω και ούτε να με καταλάβει. Είναι όμορφο να προσπαθείς να εκφραστείς για να βγεις από τη μοναξιά.

...αφιερωμενο σε μια φιλη

 
.....όλα είναι εδώ και μας περιμένουν.
Γνωρίζω ότι το IMAGINE είναι το αγαπημένο σου, αλλά ήδη το έχεις στο κανάλι σου.
Επέλεξα κάτι από μένα για σένα, που πιστεύω ότι θα σου αρέσει.
Δεν το φόρτωσα με δικό μου video, γιατί θέλω το αυθεντικό στα αυθεντικά άτομα να ανήκει.
Θα τα ξαναπούμε φίλη μου. Καλά να είσαι.
xristina all time for you orenagful

3.7.10

ΕΣΥ ΕΚΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ (Βιντεο 34ο)

Εσύ εκεί κι εγώ.... στο πουθενά
Μάνος Ξυδούς.... ΑΝΤΙΟ


Όλα....ένα λεπτό,,,
Όλα μία μόνο στιγμή,,,, 
και το παρόν χάνεται,
το μετά δεν υπάρχει...
η δύναμη στη σιωπή της ψυχής μπορεί να τ' αλλάξει όλα....ΣΕ ένα μόνο λεπτό...

Πες μου στ' αλήθεια............,
τι φοβάσαι στις γιορτές?

''μόνο για κείνη μη μου λες''
Πρώτη εκτέλεση : ΠΥΞ-ΛΑΞ και Θεοδοσία Τσάτσου
Στίχος και Μουσική : ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ



Κώστας Καρυωτάκης
Νοσταλγία 

Μεσ' από το βάθος των καλών καιρών
οι αγάπες μας πικρά μάς χαιρετάνε.

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες.
κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα,
δεν αγαπάς και δεν θυμάσαι, ας κλαις.

Ξάφνου θα ιδείς δυο μάτια γαλανά
-- πόσος καιρός! -- τα χάιδεψες μια νύχτα·
και σα ν' ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συφορά παλιά και να ξυπνά.

Θα στήσουνε μακάβριο το χορό
οι θύμησες στα περασμένα γύρω·
και θ' ανθίσει στο βλέφαρο σαν τότε
και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό.

Τα μάτια που κρεμούν -- ήλιοι χλωμοί --
το φως στο χιόνι της καρδιά και λιώνει,
οι αγάπες που σαλεύουν πεθαμένες
οι πρώτοι ξανά που άναψαν καημοί...
______________________________

Οι αγάπες δεν τελειώνουν ποτέ....όπως και οι αναμνήσεις
καλό βράδυ...χριστίνα

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναγνώστες