Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ''ΤΥΧΑΙΟ'' (Βίντεο 33ο)

Νίκος Καζαντζάκης...
όταν τα λόγια του ζωντανεύουν μέσα από αγαπημένους ήχους.

Stereo Mike και Χάρις Αλεξίου

''ΦΕΥΓΩ''

Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,

τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα

φεύγω, τώρα φεύγω

Κι όλο με μιας ο ρυθμός της γης γίνεται ίλιγγος,

ο χρόνος εξαφανίζεται,

η στιγμή στροβιλίζεται, γίνεται, αιωνιότητα…..αιωνιότητα

Μανιφέστο... Φύγαμε...

Είναι οι στιγμές που βρίσκω δύναμη να σβήσω το παρελθόν μου

κι απ το τίποτα να αρχίσω που το μηδέν φαντάζει λύτρωση

και πίσω δε γυρίζω,

το παρόν αγγίζω, έτοιμος να ζήσω

Κάθε στιγμή λες και το μέλλον ζωγραφίζω

με θαρραλέες πινελιές λευκό το χρωματίζω

βαθιές αιρέσεις μέσ΄τον χρόνο αφορίζω

στο δόγμα του καιρού ενάντια θα αποφασίζω

Εγω για μένα καταργώ τα φρένα

φεύγω για τα ξένα με δυο λούπες,

ένα σάμπλερ, μια βαλίτσα και τη πένα

χωρίς εσένα χωρίς κανέναν,

μόνο ένα σκοπό,

να μην έχω δεδομένα

σύνορα, αναμνήσεις, ερμηνείες,

ένας σάτυρος νομάς που στοιχειώνουν νύχτες κρύες

Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω

κι αφού οδεύω προς το φως ελεύθερος θα ταξιδεύω Τώρα φεύγω...

[ Ρεφρέν ] Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,

κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω - φεύγω, φεύγω

Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω, τώρα φεύγω

Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,

αρρωστημένους και αγρίμια,

φεύγω - φεύγω, φεύγω

Θα οδεύω προς το φως θα τα ταξιδεύω,

τώρα φεύγω

Φεύγω, τώρα φεύγω [ - Ρεφρέν ]

Δεν ελπίζω τίποτα Δεν φοβάμαι τίποτα Είμαι λεφτερος

Τώρα τους κύκλους της συνήθειας πρέπει να σπάσω

είναι δεσμά παλιά και πιέζω να ξεχάσω

ότι με βάφτισε οπαδό του χτες και ας χάσω

ας χαθώ για να χορτάσω τη πορεία όπου και αν φτάσω

Είναι η ρουτίνα και η αδράνεια εχθροί μου

είναι το βλέμμα που δειλιάζει φυλακή μου

είναι το θράσος στην παράδοση αρχή μου

είναι ότι μετάνιωσα που δεν δοκίμασα

ήταν πληγή δυνατή, δύραχη στη ψυχή μου

Μα έχε γνώση πως με μια απόφαση μου ξημερώνει

πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου

που ελπίδα τρέφει τη κάθε επιλογή μου

και αγναντεύω τον πλανήτη

σαν να είναι όλη η Γη δική μου

Και είναι η στιγμή μου στα χέρια μου

την έχω η μόνη ανάμνηση

που θέλω για να αντέχω

τώρα στο αύριο στο σύμπαν πια πιστεύω

τη συνείδηση γιατρεύω από τον λαβύρινθο του χρόνου

Τώρα φεύγω... [ Ρεφρέν ] . . . [ - Ρεφρέν ]

Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω, τώρα φεύγω Τώρα φεύγω...

Νίκος Καζαντζάκης (πηγές : www.logia.gr  και Βικιφθέγματα)

Πιθανότατα ο σημαντικότερος αλλά και ο πιό αμφιλεγόμενος Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος του 20ου αιώνα, γνωστότερος για τα έργα του Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός που έχουν γίνει και ταινίες. Είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας.

Και ποια είναι η πιο αψηλή εντολή; Ν’ αρνηθείς όλες τις παρηγοριές - θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου... Ποια ‘ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν’ αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη.

Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες -

κι αυτές παίρνουν το μπόϊ του ανθρώπου που τους κουβαλάει.

Η πραγματική ελευθερία

Δεν πρέπει ποτέ να έχεις μια αντίληψη για τη ζωή που να σου επιτρέπει ελπίδες και ανταμοιβές. Είσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος. Να παλεύεις χωρίς να καταδέχεσαι να ζητάς ανταμοιβή, αυτό είναι πραγματική ελευθερία.

Να σπας τα σύνορα

Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν΄ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

....Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος....

....Τι θα πει λεύτερος; Αυτός που δεν φοβάται το θάνατο...

Φτάσε όπου δε μπορείς

-Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ μου μιαν προσταγή.
-Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου...
-Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώσ μου μιαν πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
-Φτάσε όπου ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ παιδί μου !...


Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο

Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα. Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.
Θέλω μια στιγμή, προτού με συντρίψουν, ν΄ ανοίξω τα μάτια μου και να τις δω. Αλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή μου.


Ευθύνη

Ν΄αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη Γη. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω.
Εχεις ευθύνη.Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου.Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Μου αρέσει ο κίνδυνος

Μην κρατάς τίποτα για υστερνή. Μου αρέσει ο κίνδυνος. Μπορεί να χαθούμε, μπορεί να σωθούμε. Μη ρωτάς! Απίθωνε κάθε στιγμή στα χέρια του κίνδυνου τον κόσμον όλο!


Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει

Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.

''Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες - φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες!''

Γιατί, μιά άλλη φωνή μέσα μου, ας τη πούμε έκτη δύναμη, ας τη πούμε καρδιά, αντιστέκεται
και δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι!
Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.....

Αναφορά στον Γκρέκο

• Ο δημιουργός παλεύει με ουσία σκληρή, αόρατη, ανώτερη του, κι ο πιο μεγάλος νικητής βγαίνει νικημένος. Για πάντα το πιο βαθύ μας μυστικό, το μόνο που άξιζε να ειπωθεί, μένει ανείπωτο. Δεν υποτάσεται ποτέ αυτό στο υλικό περίγραμμα της τέχνης. Πλαντούμε στην κάθε λέξη, βλέπουμε ένα δέντρο ανθισμένο, έναν ήρωα, μια γυναίκα, το άστρο της αυγής και φωνάζουμε: Αχ! και τίποτ' άλλο δεν μπορεί να χωρέσει τη χαρά μας. Όταν το Αχ! αυτό θελήσουμε, αναλύοντάς το να το μεταδώσουμε στους ανθρώπους, να το σώσουμε απο την ίδια μας τη φθορά, πως εξευτελίζεται σε λόγια αδιάντροπα, βαμμένα γεμάτα αέρα και φαντασία!...

• Ότι έγραψα ή έπραξα γράφτηκε και πράχτηκε απάνω στο νερό και χάθηκε.

• Μαζεύω τα σύνεργά μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδυασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε.

• Τί φοβερός ανήφορος από τον πίθηκο στον άνθρωπο, από τον άνθρωπο στον Θεό.

• Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν' ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!

• Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν την βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περφάνια αρνιέται τα πάντα. Όχι κάθε νιότη. Η νιότη η λαβωμένη από την αλήθεια.

• Κι αν ακόμα ήμουν σίγουρος πως θα πήγαινα στον Παράδεισο, θα παρακαλούσα το Θεό να με αφήσει να πάω από τον πιο μακρινό δρόμο...

• Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.

• Η ευτυχία απάνω στη γης είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας.

• Είδα κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και κατάλαβα.

• Δεν υπάρχει δύναμη πιο ιμπεριαλιστική στον κόσμο από την ψυχή του ανθρώπου. Καταχτάει, καταχτάται και όλο κι η αυτοκρατορία της φαντάζει στενή, πλαντάει, και θέλει να κυριέψει τον κόσμο για να μπορεί ν' ανασάνει.


Ασκητική


• Ζούμε μόνοι,πεθαίνουμε μόνοι,το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.

• Πειθαρχία,να η ανώτατη αρετή.

• Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου!Να σπας τα σύνορα!Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου.Να πεθαίνεις και να λες:Θάνατος δεν υπάρχει!

• Δε ζυγιάζω,δε μετρώ ,δε βολεύομαι!Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

• Νίκησε το στερνό,τον πιο μεγάλο πειρασμό,την ελπίδα.Τούτο είναι το τρίτο χρέος.

• Ενα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά.Ποιός είναι ο σκοπός μας?Να ναυαγήσουμε!

• Να'σαι ανήσυχος ,αφχαρίστητος ,απροσάρμοστος πάντα.Οταν μια συνήθεια καταντήσει βολική , να τη συντρίβεις.Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

• Τί θα πει ευτυχία;Να ζεις όλες τις δυστυχίες.

• Τί θα πει φως?Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.

• Σα νά'ναι όλη η ζωή ετούτη τ'ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού ,που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα,την αδάμαστη Νύφη.

• Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια,αναιμικιά,ουδέτερη,πάνω από τα πάθη αρετή .Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.

• Να πεθαίνεις κάθε μέρα.Να γεννιέσαι κάθε μέρα.Ν'αρνιέσαι ότι έχεις κάθε μέρα.

• Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά'σαι ελεύτερος,παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

• Μην καταδέχεσαι να ρωτάς:"Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε:" Πολέμα!

''Έχεις το πινέλο και τα χρώματά σου, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα.....''

xristina all time

Δε χρειάζονται οι δικές μου σκέψεις όταν οι κληρονομιές

που μας άφησαν σπουδαίοι άνθρωποι είναι ανεκτίμητες.

Νιώθω τυχερή που με αφήνουν να μάθω από αυτούς και να διδαχτώ.

(.........................γιατί τίποτα δε γίνεται τυχαία)

Όλα συγχωρούνται όταν μαλακώσει η ΚΑΡΔΙΑ (Βίντεο 32ο)

Η ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ...ΟΠΟΥ Κ ΝΑ'ΣΑΙ

''Ο άνθρωπός μου''

Στίχοι: Αλεξίου Χαρούλα

Μουσική: Αλεξίου Χαρούλα

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Τώρα τι να πεις?.... να μείνεις στα λόγια ή στις εικόνες που έρχονται στο μυαλό μετά από κάθε στοίχο......?
Προτίμησα να γκριζάρω τις εικόνες γιατί η σκέψη πετάει πιο μακριά από το ''τώρα'' και όποιος μπορεί να ακούσει,,,,μπορεί και να ονειρευτεί...............

Ναι, υπάρχει μέσα μας μια μόνο ελπίδα, για τον καθένα, .................

Θα έρθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου.

Θα έρθει σαν το φως, άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του.

Να μου κρατάει σφιχτά-σφιχτά το χέρι,

και λόγια καθαρά μόνο να μου φέρει.

Δεν κρύβει εγωισμό, δεν κρύβει ψέμα, φανερώνει απλά μιά αλήθεια, μια μικρή αλλά τόσο ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!.................... έχω τόσο ανάγκη να ανήκω και εγώ κάπου, ....όχι οπουδήποτε, όχι σε οποιονδήποτε.....αλλά σε σένα....

Πόσες φορές στη ζωή μας αισθανθήκαμε αυτή την ανάγκη να τη φωνάξουμε, να τη ζήσουμε? και αλήθεια αν τυχόν έρθει ... πόσο τυχεροί είμαστε να τη νιώσουμε και να μην τη κρύψουμε ?

Δεν υπάρχει άνθρωπος σ' αυτό το πλανήτη που δεν έχει νιώσει την ανάγκη κάπου να ακουμπήσει, κάπου να αισθανθεί και να πει '''αυτός είναι ο δικός μου άνθρωπος''.... αλλά δε ξεχνάμε και τη φράση....

μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω...,
...........................................................................................
φοβάμαι αλλά επιμένω, γιατί ξεχωρίζω πότε πρέπει να περιμένω και να μη σταματώ να ''ξέρω''
.....να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί....εκεί,εκει...εκεί εκεί......

έχω την ανάγκη να πιστέψω, αλλά έχω και την ανάγκη να είμαι....
''Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου,''
............... πόσα όμορφα λόγια φανερώνουν όλα αυτά που έγραψε η χαρούλα, μακάρι να είμασταν πιο ''σοφοί'', να τα νιώθαμε και να τα ακολουθούσαμε..............

Το μεγαλύτερο κακό δε φοβάμαι μήπως το κάνουν οι πολλοί,,,,,,αλλά οι ''λίγοι''
οι ''δικοί μας'' άνθρωποι......

.....απολαύστε τους στίχους που έγραψε αυτός ο άνθρωπος...πάντα αληθινή και πάντα ανθρώπινη

''ο άνθρωπός μου''

Θα έρθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου.

Θα έρθει σαν το φως, άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του.

Να μου κρατάει σφιχτά-σφιχτά το χέρι,

και λόγια καθαρά μόνο να μου φέρει.

Nα γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί.

Θα ' ν τα λόγια του χρυσάφι θα'χει λόγο, θα'χει μπέσα.

θα χαράζει θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.

Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου,

να το λέω να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.

Κι αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω.

Μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω.

Φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει, δυο λόγια καθαρά στο άδειο μου το χέρι.

Να γνωρίσω έναν άνθρωπό που λέει ναι και το εννοεί,

να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί,

Θα ' ν τα λόγια του χρυσάφι θα'χει λόγο, θα'χει μπέσα

θα χαράζει, θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.

Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου.

Να το λέω να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.

Κι αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω...

μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω...αρκεί,

να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί....εκεί,εκει...εκεί εκεί.

...................................... ακόμα με φοβάσαι?....αν , ναι,  σημαίνει ότι ποτέ δε ξύπνησες κάποιο πρωϊνό με τη δική μου σκέψη...................

xristina all time
(η αγάπη θα μας βρεί ...όπου και να κρυφτούμε (τώρα πιά)...όσο και να φοβόμαστε, γιατί αξίζει αυτό το ταξίδι, όσες αρνήσεις και να δεχτούμε,.....δεν καθορίζει τη ζωή ''τα πρέπει'', αλλά τα αληθινά μας ''θέλω'')

ΟΛΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ, ΟΤΑΝ Η ΚΑΡΔΙΑ....ΜΑΛΑΚΩΣΕΙ....

Πριν το τέλος (Βίντεο 31ο)

ερμηνεία : Βασίλης Παπακωνσταντίνου

στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου

μουσική : Lucio Battisti

Πριν το τέλος σε μιά σχέση ''ζωής'', η αναμονή του τέλους της, ίσως να πονάει περισσότερο.
Νιώθεις ακόμα τόσα συναισθήματα για εκείνον/νη που φεύγει, αλλά και δεμένα τα χέρια να τον/την κρατήσουν κοντά σου.
Δίνεις ραντεβού κάθε βράδυ με τη ''μοναξιά των αναμνήσεων'', για να σου χαρίσουν ένα μικρό χαμόγελο σε όλο το πόνο που φέρνει ένας χωρισμός, ζωντανεύοντας για λίγο κάτι από αυτό που έφυγε.

Ο χωρισμός πονάει, θελητός ή αθέλητος. Το έχουμε μάθει αυτό, ή μάλλον καλύτερα, το έχουμε νιώσει.....
...έτσι είναι,...κι όλο φεύγω πριν δω το τέλος, όλο ξεφεύγω πριν νιώσω ότι σε χάνω.

Δεν είναι δειλία που φεύγω, αλλά επειδή έχω την ανάγκη να σε κρατώ ακόμα κοντά μου, πριν σβήσει ο τελευταίος χτύπος της καρδιάς μου για σένα.

Αφιερωμένο το τραγούδι σε ένα φίλο που μέσα από δυό λέξεις μ' έφερε και πάλι κοντά σας...........

Κωστή, .......πριν το τέλος ..............................................................

όλοι το έχουμε νιώσει αυτό και όλοι πονέσαμε πολύ γι' αυτό. .....πως μοιάζει η σιωπή...σαν αγάπη μεγάλη.......

Ο πόνος έχει την ικανότητα να παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στις ζωές μας, μέσα από την ανάμνηση του προσώπου που τον συνδέσαμε.

 Έχει τόση δύναμη, όση και η δύναμη της αγάπης.

Ποιός μας επιβεβαιώνει ότι η αγάπη δεν θα φέρει πόνο! ........κανείς....

Δεν αγαπάμε με τη καρδιά, αν δεν πονέσουμε με τη καρδιά... μάθημα ζωής.
xristina all time

''Πριν το ΤΕΛΟΣ''

Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα

κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα

σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι

σε κρατούσα απ'το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν

χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω

κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι

στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά

κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ

Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω

Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι

πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει

Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη

Σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι

μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω

κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι

στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά

κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ

Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
http://www.dialeimmataki.gr/
:))

Τα μυστικά της Ανατολής (Βίντεο 30ο)

..............πολλά νιώθω, λίγα λέω
και επειδή σήμερα είπα να το ρίξω λίγο ''έξω'' αποφάσισα να δώσω δύο διαστάσεις σε ότι αισθάνομαι,
......πάμε μια βόλτα ανατολικά .....
μέσα από τη δική τους κουλτούρα θέλω να εύχηθώ σε όλους ένα συναρπαστικό καλοκαίρι και πάντα με σύμμαχο τη καρδιά.....
ΕΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ!

xristina all time
(μουσική επιμέλεια : ISHTAR)

http://www.youtube.com/watch?v=e75IqEHO4GA&feature=channel

(από το site http://www.esoterica.gr/ )
Η Ανατολική Σοφία έχει εμπνεύσει και συνεχίζει να εμπνέει μεγάλες προσωπικότητες του Εσωτερισμού, της Τέχνης, της Θρησκείας και της Επιστήμης αλλά και απλούς αναζητητές που βρίσκουν διδασκαλίες και παραδείγματα χρήσιμα ακόμη και για την καθημερινή τους ζωή.

http://www.esoterica.gr/articles/contributions/eastern/1001nhts/1001nhts.htm

χριστινα παππα

Ένα πασίγνωστο έργο οι "Χίλιες και μια Νύχτες" είναι αναμφισβήτητα ένα από αυτά τα έργα αφού επί αιώνες τώρα εκπροσωπεί τον αραβικό λόγο εκτός Ανατολής ενώ ταυτόχρονα συμπυκνώνει στη συλλογική μνήμη της Δύσης όλη τη γοητεία και τη νοσταλγία του αραβικού μεσαίωνα. Οι Χίλιες και μια Νύχτες (Alf lailah wa lailah) είναι ένα πολύχρωμο καλειδοσκόπιο μέσα από το οποίο παρελαύνει ολόκληρη η Ανατολή, απ' τη Δαμασκό ως το Κάιρο, απ' τη Βαγδάτη ως το Μαρόκο, απ' την Κωνσταντινούπολη ως τη Βασόρα κι ακόμα πιο πέρα.

Χαλίλ Γκιμπράν, Ο προφήτης,
Για την αγάπη

[…] Όταν η αγάπη σε καλέσει , ακολούθησέ την

Αν και τα μονοπάτια της είναι δύσβατα κι απότομα.

Κι όταν οι φτερούγες της σε τυλίξουν, παραδόσου σ’ αυτήν

Αν και το ξίφος που κρύβουν μέσα τους
μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει πίστεψέ την.
αν και η φωνή της μπορεί να σαρώσει τα όνειρά σου
όπως ο βοριάς σαρώνει το περιβόλι.

Γιατί ακόμα κι όταν η αγάπη σε στεφανώνει
σε καρφώνει στο σταυρό. Ακόμα κι όταν
σε βοηθάει να φουντώσεις, σε κλαδεύει.

Ακόμα κι όταν φτάνει στην κορφή σου
και χαϊδεύει τα φτερά σου
κλαδάκια που τρεμουλιάζουν στον ήλιο
κατεβαίνει στις ρίζες σου
και τις τραντάζει βαθιά στο χώμα.

Η αγάπη σε στοιβάζει πάνω της σα θημωνιά.
Και αφού σε τινάξει για να σε γυμνώσει
και σε λιχνίσει για να βγάλει από πάνω σου το χνούδι
και σε αλέσει για να γίνεις κατάλευκος
και σε ζυμώσει μέχρι να μαλακώσεις
σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της να γίνεις άρτος
ιερός για το ιερό γεύμα του Θεού.

Όλα αυτά η αγάπη τα κάνει για να γνωρίσεις
τα μυστικά της καρδιάς σου, και μέσα
απ’ αυτή τη γνώση να γίνεις ένα κομμάτι

της καρδιάς της ζωής.

αν, όμως, μες στο φόβο σου, ψάχνεις μες στην

αγάπη μονάχα ηρεμία και χαρά

τότε σκέπασε καλύτερα τη γύμνια σου
και βγες από το αλώνι της.

για να μπεις σ’ ένα κόσμο δίχως εποχές

όπου θα γελάς αλλά όχι με όλο σου το γέλιο
και θα κλαις αλλά όχι με όλα σου τα δάκρυα.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα, παρά μόνο τον εαυτό της
και δεν παίρνει από πουθενά, παρά μόνο από τον εαυτό της.

Η αγάπη δε θέλει να κατέχει και δε θέλει να κατέχεται

γιατί στην αγάπη, η αγάπη είναι αρκετή.

Όταν αγαπάς δεν πρέπει να λες: «Ο Θεός είναι
στην καρδιά μου» αλλά μάλλον:
«Εγώ είμαι στην καρδιά του Θεού».

Και μην πιστέψεις ποτέ πως μπορείς να

κατευθύνεις την αγάπη, γιατί η αγάπη
κατευθύνει εσένα, αν σε κρίνει άξιο.

Η αγάπη δεν έχει άλλον πόθο από την αυτοεκπλήρωση
αν όμως εσύ την αγαπάς πρέπει να έχεις πόθους
οπωσδήποτε, κάμε αυτοί να είναι οι πόθοι σου:

Να λειώνεις και να κυλάς σαν μικρό
κελαρυστό ρυάκι μες στη νύχτα.
Να ξέρεις καλά τον πόνο της πολλής τρυφεράδας.
Να σε πληγώνει η δική σου κατανόηση της αγάπης.
Και να ματώνεις πρόθυμα και με χαρά.

Να σηκώνεσαι το χάραμα με καρδιά ανάλαφρη

και να ευχαριστείς που θα αγαπάς μια μέρα ακόμη.

Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να

συλλογίζεσαι την έκσταση της αγάπης.

Να γυρνάς στο σπίτι το απόβραδο γεμάτος ευγνωμοσύνη
Και τέλος, να πλαγιάζεις στο κρεβάτι σου με μια
προσευχή για τον αγαπημένο ή την αγαπημένη
σου, και με έναν ύμνο στα χείλη σου.

ΤΖΕΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ

Αγαπημένε μου, γίνε για μένα

Σαν τις φλόγες που χορεύουν με τον Έρωτα

Πυρά μες στην πυρά…

Απόψε η Σελήνη δίνει φιλιά στα αστέρια…

Ό,τι αγγίζω ό,τι βλέπω

Γίνεται φωτιά της αγάπης-

............τα μάτια μου βλέπουν

Μόνο το πρόσωπο του Αγαπημένου

Δίχως να κοιτάζω

Μπορώ και βλέπω τα πάντα μέσα μου
Τα μάτια μου είναι άχρηστα

Τώρα που μπορώ να δω

Ολόκληρο τον κόσμο

Με τα δικά Του μάτια…

(....ότι λάμπει δεν είναι ''πάντα'' χρυσός!...και όποιος δε μιλάει πολύ,

αλλά ακούει, βλέπει ήδη πολλά)

any time xristina

ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΤΡΟΧΙΑ (Βιντεο 29ο)

.....αντίθετη τροχιά σε ένα ακόμα ταξίδι,.....δε νοσταλγώ αυτό που έφυγε, ''δυό σώματα σε αντίθετη τροχιά ήταν''
...............κι όπως η θάλασσα ταξιδεύει μακριά έτσι και τα όνειρα να βγάλουνε φτερά.
xristina all time





''ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΤΡΟΧΙΑ''
Στίχοι: Βίκυ Γεροθόδωρου

Μουσική – Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Αναστασιάδης

Αν δεις αγάπη μείνε

μου είχες πει μα φεύγεις
κι όλο έρχεσαι ξανά
κουράστηκα ν’ αντέχω
κι από σένα απέχω
χίλιους κόσμους μακριά

Μια σ’ ακούω να γελάς,
μια να κλαις και να πονάς
σ’ ό,τι κι αν σκεφτώ
εσύ θα περισσεύεις

Δε σε πιάνω πουθενά
ούτε θέλω τελικά
σαν δυο σώματα
σ’ αντίθετη τροχιά

Ο δρόμος δεν τελειώνει
στου χρόνου το ταξίδι
κύκλους κάνει όπως εσύ
μα εγώ γι’ αλλού πηγαίνω
σε δίχτυα πια δε μένω
θα με χάσεις στη στροφή

Μια σ’ ακούω να γελάς
μια να κλαις και να πονάς
σ’ ό,τι κι αν σκεφτώ
εσύ θα περισσεύεις

Δε σε πιάνω πουθενά
ούτε θέλω τελικά
σαν δυο σώματα
σ’ αντίθετη τροχιά

Για ένα Φιλο...ευχαριστω!

Η ψυχολογία στη πτώση της αγάπης (Τηλεφωνητής - Βιντεο 28ο)

μιχάλης Χατζηγιάννης

''Ο ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗΣ''

(η πρώτη εκτέλεση το 1990 από τη χάρης αλεξίου)

‘’Πήρα εκατό φορές......για να μάθω αν ζεις.....

μου απάντησε που λες, τηλεφωνητής....’’

Η απουσία του προσώπου που αγαπάς, βασανίζει τη λευκή νύχτα σου .

Εγκλωβίζεσαι στο δίχτυ της. 

Ψάχνεις να βρεις το ''γιατί'' και ο ύπνος γίνεται εχθρός σου.

Άνισο παιχνίδι η μοναξιά, παγώνει το 'χρόνο' μέσα στην ‘’άρνηση’’.

Άρνηση να δεχτείς ότι 'κάτι' απλά τελείωσε. 

''Κι όχι δεσμοί, χωρισμοί, της ζωής πειρασμοί κι όχι τίποτα πια.

Την αφορμή στο κορμί, στη γραμμή που κοιτάνε καχύποπτα πια.

Να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό''

..........κάποτε θα σε ξεχάσω …….  
προτού να ξέρω γιατί δε μπορώ να ξεχάσω, πρέπει να γνωρίζω τι είναι αυτό που με κάνει να θέλω να θυμάμαι......... 
 

''Πήρα να σου πω φιλιά

με το φως σβηστό.

Ευτυχώς που είναι η δουλειά

και θα ξεχαστώ''

Ο έρωτας λένε, είναι η λογική διαδικασία που ελέγχεται από τις χημικές ουσίες που απελευθερώνονται από το μυαλό.
Τα κριτήρια της αγάπης βασίζονται σε ένα μείγμα από κοινά  χαρακτηριστικά γνωρίσματα με το άλλο πρόσωπο .......  
 

''Σ' ένα κόκκινο χαρτί

μ' ένα μπλε στυλό

μου 'χες γράψει πώς και τι

και τον αριθμό''

''Και μιλούσαμε ως αργά

δε σ' αφήνω, δεν

κι όπως σ' έχανε η καρδιά

πήρε το μηδέν''

 

..................σε μια άνιση συναισθηματική σχέση το υποσυνείδητο θα δεχτεί το γεγονός της λήξης ........................
 

''Και γύρω η νύχτα μια νύχτα

σα νύχτα να πέφτει

και να 'ναι πρωί''

''κι η απουσία στα δίχτυα

με δίχτυα να ψάχνει

να βρει το γιατί'

......μέσα από τα μάτια σου αγάπησα εμένα, μήπως όμως μίσησα εσένα ?...
Δε ξέρω, δε μπορώ να δώσω απάντηση σε αυτό που φεύγει γιατί ότι φεύγει, για μένα, σημαίνει ότι δεν υπήρχε ποτέ ..............
 
Ο καλύτερος αγώνας που υπάρχει, είναι ο αγώνας εκεί έξω για να διεκδικήσει η ψυχή το άλλο της μισό............ έχει μεγάλη σημασία και μια σταγόνα χαράς αυτός ο αγώνας.........

''Ο χειρότερος τρόπος να αγαπάς κάποιον,
είναι, να κάθεται δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν θα τον έχεις ποτέ!''

σκέψεις όπως ...Σ’ έχανα.........

 xristina all time

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΡΗΜΟ (βιντεο 27ο)

Ishtar - Last Kiss        -     وسوف نقول وداعا مع قبلة




....ακολουθώ τα καραβάνια της ερήμου, ακούω τη δική σου φωνή
να προσεύχεται για μένα, ζητώ μια όαση να με λυτρώσει .....................
....σύντομα θα μου μιλήσεις.....Θα είμαι εκεί...
____________________________________________________________

-Οι καρδιές βοηθούν πάντα τους ανθρώπους ?

-Μόνο εκείνους που ζουν τον Προσωπικό τους Μύθο.

(Ο Αλχημιστής , Paulo Coelho)

____________________________________________________________

ακουσέ με.......

Η έρημος παίρνει τα όνειρά μας, μακριά από μας και δεν επιστρέφουν πάντα.
Ξέρουμε ότι, χρησιμοποιούμαστε σε κάτι……
Εκείνα που δεν επιστρέφουν γίνονται ένα μέρος των σύννεφων,
ένα μέρος των ζώων που κρύβουν τα φαράγγια,
ένα μέρος του ύδατος που προέρχεται από τη γη.



…Γίνονται μέρος όλων.

.. Γίνονται η ψυχή του κόσμου.


... Η ψυχή του κόσμου όμως τρέφεται από την ευτυχία των ανθρώπων


Γι’ αυτό υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια σε αυτό το πλανήτη….......
Η επιθυμία της ψυχής για να τραφεί από την ευτυχία των ανθρώπων,
συνωμοτεί με ολόκληρο το σύμπαν για να πραγματοποιήσει το προσωπικό μας όνειρο, το προσωπικό μας μύθο. Τη βαθύτερη επιθυμία μας.
Τη μόνη πραγματική δική μας υποχρέωση.

Να θυμάσαι ότι η ζωή προσελκύει τη ζωή και υπάρχει μόνο ένα πράγμα που καθιστά ένα όνειρο αδύνατο να επιτύχει:

'ο φόβος της αποτυχίας’

_______________________________________________________________________________________

Ακούω την ανάσα της δίπλα μου, είναι η καρδιά, η δική μου καρδιά, 

δε θα την αφήσω μόνη γιατί είναι ο δικός μου θησαυρός,

..................ο δικός μου προσωπικός μύθος..........................

(σκέψου με τη καρδιά, αγάπησε με το μυαλό)

Χριστίνα

ΒΡΟΧΗ (ΒΙΝΤΕΟ 26ο)

ΧΗ

ΒΡΟΧΗ - Ρόκκος

(.................έχει πολλά βήματα αυτό το φινάλε...εδώ ξανά να'ρθείς)


ώρα 22.22 μ.μ.
- Πιστεύεις εύκολα ότι βλέπεις γύρω σου?
- ........ κοιτώ πίσω και κλείνω τα μάτια .... προχωρώ μπροστά και πέφτω.
Ρώτα κάτι άλλο
- Όχι, είναι επικίνδυνο............

ώρα 23.30 μ.μ.
- Γεννιέσαι σε κρυφή ζωή και ζεις τα πάθη σου σαν την αληθινή σου ζωή. Γιατί?
- Άλλη μια νύχτα που θα προδώσω και θα πονέσω
- Άλλη μια νύχτα που θα κλέψεις στιγμούλες από τα λάθη και τα σωστά σου, για να μου τα μαρτυρήσεις. Άλλη μια νύχτα που θα κρατήσεις ένα παράπονο ....... τι μένει ακόμα να σκεφτείς?...............................
- Μια καταστροφή που δεν μπορεί να σωθεί από τη δύναμη της αγάπης ούτε από τα όνειρα ενός εφήβου.
- Ολέθρια κάθε φορά η προσπάθεια να ζήσεις ένα όνειρο .......................
μισείς ότι αγάπησες πολύ και γυρίζεις τη πλάτη σε ότι πάει να σε αγκίξει.
- Δε μπορώ να αγαπήσω ξανά. Ούτε να λυπηθώ.
Νεκρώνω θελημένα ή αθέλητα ότι νοστάλγησα και παραμένω στην αυτοτιμωρία μου.
- ΈΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΏς ΤΟ ΤΈΛΟς ΥΠΆΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
- Σταμάτα

ώρα 1.30 μ.μ.
- Σ' αγαπώ
- Μου λείπεις......Μη με κοιτάς,,,,,μου λείπεις και πονάω
ΚΟιΤΑ ΠΩς όΛΑ άΛΛΑΞΑΝ, ΕΣυ ΕΚΕι ΝΑ ΣΙΩΠΕις ΚΙ εγώ Εδω ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛώ,
- Δε σταματάει το μυαλό σου να με βλέπει, η καρδιά σου να μου μιλά και τα μάτια σου να γίνονται θάλασσες
- Θέλω να νιώθω ότι είσαι δίπλα μου, να νιώθω ότι ποτέ δεν έφυγες
- Μόνοι μένουμε, το ξέρεις και το ξέρω. Το νιώθω και το ένιωσες.
- Τι είναι αυτό που μας ανάγκασε να μείνουμε , μόνοι?
- Ο χρόνος .....Ο Χρόνος που τελειώνει και τα παγώνει ΌΛΑ.
- αισθάνομαι σκληρό το ''σήμερα''
- Ερωτηματικό για το ''αύριο'' αισθάνεσαι
- Είσαι εδώ για να με ξαναπονέσεις
- ....Να σε συντροφεύσω σε ότι ακόμα σε πονάει

ώρα 2.25 μ.μ.
- Αγάπα με, με κάνεις να χαμογελώ. Συγχώραμε για τις μεγάλες βλακείες που έκανα.
Συγνώμη που δε διορθώνονται τώρα.
- Παίζεις μαζί μου .....ξέρεις ότι τα λάθη ήταν δικά μου, όμως δε μετανιώνω. Είναι η ζωή μου και ας μη πανηγυρίζω γι αυτή...................... ''Αγάπαμε'' , φοβάμαι να σου πω ότι σ αγαπώ κι εγώ γιατί πονάω ακόμα για σένα.
- Μόνο στα όνειρα μπορώ να σ αγαπώ, μπορώ να σε αγκίζω και να σου μιλώ.
- Έτσι είναι οι αγάπες που φύγανε. Δε φταις, δε φταίω, δε φταίει κανείς για το γκρίζο χρώμα του ουρανού....

ώρα 4.22 μ.μ.

- Η νύχτα σβήνει και εσύ δεν είσαι εδώ. Ποτέ δε θα είσαι εδώ. Ίσως το σκοτάδι να τιμωρεί εμένα για τη παράσταση της ζωής μου.
- Τα μυστικά έγιναν τεράστια και με πνίγουν, ο καθαρός αέρας λιγόστεψε και το γκρίζο χρώμα σου κουράζει τη ψυχή μου.

ώρα 5.15 μ.μ.
- Δύσκολη η σκέψη και πως να συναντήσει το γαλάζιο της ελπίδας. Ίσως να μη ζητώ να τη συναντήσω. Ισως να ζητώ το ξέσπασμα.
- Όσο αγαπάμε μένουμε πίσω και όλα τα σκορπάμε. Η ερημιά σκέπασε τη καρδιά σου.
- Σήμερα δεν ήμουνα καλά. Σήμερα μιλούσα λίγο..... κάπως έτσι καταλήγω όταν η ψυχή παρακαλά.
ΈΧΕΙς φύγει.

ώρα 6.30 μ.μ.
- Ακουσέ με, πρώτα η καρδιά θα σου πεί όσα εγώ δεν αφήνω να καταλάβεις.
- Σε θέλω κοντά μου, τι άλλο να πω.....
- Μακάρι να έβλεπες, τη προσπάθειά μου. ......ώρες δύσκολες .....
 - Είναι αργά να το φωνάξω?
- Τι?
- ....Εδώ θα ήθελα να μείνεις....


......... ξημέρωσε....
(Πόσο θα ήθελα στης αγάπης το θυμό κάτι ποιό δυνατό, να με κρατήσει δίπλα σου σφιχτά και ποτέ , ποτέ, ποτέ , να μη μ αφήσεις)

- Έχω ανάγκη να σου πω ένα ψέμα γιατί οι αλήθειες μου με πονούν λίγο πριν το ξημέρωμα.

ΔΕΝ Σ ΑΓΑΠΩ.... 

- Η πιο δύσκολη ώρα, λίγο, πριν το φως.

...εγώ Σ ΑΓΑΠΩ

Εδώ, ΌΛΟ ΕΔΩ.

S.O.S. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ (video 24&25)

ΑΜΕΛΙ & ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΙΝ (ΒΙΝΤΕΟ 24ο)
''Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΓΝΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ'' .............



Εσύ ποιό ρόλο θα διάλεγες αν είχες διαβάσει την ιστορία του ΦΡΑΓΚΕΝΣΤΑΙΝ?
Δύο οι ήρωες του βιβλίου.
Κάποιος αδικήθηκε και κάποιος παραμένει ατιμώρητος.
Το παραμύθι ζωντάνεψε στις μέρες μας και εμείς γίναμε ένα κομμάτι του................
που κρύβεται η αλήθεια ?

xristina
''κολυμπάμε ακόμα''

Who is who (ΒΙΝΤΕΟ 25ο)
''Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΓΝΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ?????''...η απάντηση δική σας όταν δείτε το επόμενο βιντεο.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ

ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ!!!?????
ευχαριστώ...xristina 2010
(...θα μπορούσε να συμβεί ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ...)

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΧΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (ΒΙΝΤΕΟ 23ο)

…….παρακαλώ να βγει ο ήλιος σήμερα γιατί η βροχή βαρέθηκε τη γκρίνια μου …........................Θέλω να ζεστάνει η θάλασσα για να βουτήξω στην αγκαλιά της.



Κουράστηκα να φεύγω
γιατί πίσω δε μπορώ να μένω
..........................................................................................................................................
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΧΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ?
Xristina καλοκαίρι 2010

Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου 3/10

εχεις δικιο φιλε αποστολε, η γνώση είναι δύναμη

Ένα κλειστό βιβλίο είναι όπως ένα κλειστό μυαλό, απλώς ένα κομμάτι ξύλο....
xristina

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΦΙΛΟ

29-5-2010 ''Ο γνωστός - άγνωστος κύκλος''
γι αυτό το κύκλο απάντησες....
A.Z....''Περιγράφει με τόσο απλά λόγια την αλήθεια...την αγάπη...την πίστη στον εαυτό μας...
Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι. Δεν είναι ένας σκοπός. Είναι μια διαδικασία. Την περνάς βήμα το βήμα. Κι αν το κάθε βήμα είναι υπέροχο, αν το κάθε βήμα είναι μαγικό, έτσι θα είναι και η ζωή. Τότε δε θα είσαστε ποτέ από εκείνους τους ανθρώπους που έφτασαν στο σημείο του θανάτου χωρίς να έχουν ζήσει τίποτε. Γιατί δε θα έχετε χάσει τίποτε. Μην κοιτάτε πάν... Δείτε περισσότεραω από τον ώμο του άλλου. Κοιτάξτε τον στα μάτια. Μη βγάζετε λόγο στα παιδιά σας. Πάρτε το πρόσωπό τους στα χέρια σας και μιλήστε τους. Μην κάνετε έρωτα σ' ένα κορμί, αλλά σ' έναν άνθρωπο. Κάντε το τώρα. Γιατί η στιγμή αυτή δε θα κρατήσει αιώνια. Χάνεται κιόλας και δε θα ξαναγυρίσει ποτέ. Οι περισσότεροι από εμάς χάνουμε τον καιρό μας κλαίγοντας για τις χαμένες στιγμές. Πολύ αργά! Υπάρχουν όμως εκατομμύρια άλλες που θα έρθουν.


31-05-2010 ''ΚΡΥΦΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ''
για τα κρυφά μονοπάτια είπες..... Εχε το νου σου στο παιδι......................
A.Z.... πρόσεξε τώρα - "μόνος γεννήθηκα και μόνος θα πεθάνω" ... ... γιατί όμως στο ενδιάμεσο να επιζητούμε τη συντροφικότητα; ... ως ανάγκη για την διαιώνιση του είδους; ... ως κοινωνικότητα σύμφυτη με το είδος; ... κι αν τα 'χω καλά με τον εαυτό μου, τί τον θέλω τον άλλο; ...

ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ' ΡΘΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ- KAPOTE THA'RHOUN NA SOU POUN
 


A.Z....ολοι εχουμε αναγκη την αγαπη

A.Z. ...τοσο απλο τοσο ανεξοδο μια κουβεντα ενα απλωμενο χερι στην μοναξια...κι ομως το δινουμε λιγοστο κλεισμενοι και εμεις στο καβουκι μας στα δια κα μας αδιεξοδα ισως Κι ομως αυτο ακριβως μας χρειαζεται κι εμας και ενω θα δινεις θα παιρνεις κιολας



A.Z
ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ να σου μιλήσω....

ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ να σ΄ακούσω....
ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ να δεις το δάκρυ μου........ .Δυό μόνο λέξεις....ένα ρήμα ύπαρξηςπου αναζητά μια ουσία...- Εχω ανάγκη.... άκουσα να λέει,μια ηλικιωμένη προ καιρού....απο την τηλεόραση πέρασαν, ότανκλέφτες μπήκαν στο φτωχικό της!Γλύτωσε.... δε θυμάμαι πως και τι..'Ομως βρήκε ευκαιρία.. να ζητήσει:"θέλω να περνάτε, το έχω Ανάγκη!".Μου καρφώθηκε... με συγκλόνισε...πόσο απλά, πόσο αληθινά!Περισσότερο μ΄άρεσε που το είπε..!Γιατί, όλοι έχουμε ίδιες ανάγκες....όλοι χρειαζόμαστε το διπλανό μας..να διασταυρώσουμε δυό λέξεις,ν΄ακούσουμε τη φωνή μας, τη φωνή σου...Δεν το λέμε όμως....

Ευχαριστώ άγνωστε φίλε για τις σκέψεις σου,
μέσα από αυτές χωρίς εσύ να το ξέρεις,
πήρα εγώ τις δικές μου απαντήσεις.
Να είσαι πάντα καλά.

χριστίνα 

Η ΚΑΡΔΙΑ (ΒΙΝΤΕΟ 22ο & η ανάγκη της καρδιάς)

xristina all time
Η ανάγκη να θυμηθείς ένα παρελθόν σημαίνει βουτιά στο κενό ή ανοιχτοί λογαριασμοί με τον εαυτό σου?
Γιατί σε κάποιες στιγμές της καθημερινότητας ένας μόνο ήχος από κάποιο γνώριμο τραγούδι θα σε οδηγήσει σε αυτή την ανάγκη?

Ίσως να μη θυμάται το μυαλό αλλά η καρδιά...……


Όλα όσα το μυαλό ξεχνάει η καρδιά παραμένει εκεί να σε αποπλανεί με τις αναμνήσεις της.
Έντονες αναμνήσεις, έντονα συναισθήματα, όμορφα ή άσχημα χρωμάτισαν για λίγο τα όνειρά σου και βρήκαν τη θέση τους στο λευκό βιβλίο της ζωή σου.

Μπορεί να θέλεις να ξεχάσεις, μπορεί να θέλεις να προχωρήσεις. Μπορεί όλα όσα πέρασαν να μη θέλεις να τα ξαναζήσεις. Μπορεί τώρα πια τα συναισθήματα να έχουν χάσει τη μορφή, το πρόσωπο που αντιπροσώπευαν.
Μπορεί πολύ απλά, να μη ζητάς να γυρίσει ποτέ και κανείς στο χτες, γιατί η ζωή είναι μπροστά.
Μόνο μπροστά.

Τα πάντα μπορείς να αρνηθείς, να δεχτείς, ν΄αποφασίσεις, για σένα, ένα μόνο δεν αλλάζει ..…
τα αληθινά συναισθήματα δε ξεγράφονται αλλά ξαναδιαβάζονται από το λευκό βιβλίο της ζωή σου σε ώρες σαν αυτή....

Ένα τραγούδι της καρδιάς αφιερωμένο..... άνοιξε τα ηχεία, ταξίδεψε με τις εικόνες και άσε τη καρδιά να εκφραστεί.....΄κάτι αξίζει και αυτή, πολύτιμη όπως η ζωή σου , οι ζωές όλων'
Άλλους τους πληγώσαμε και άλλοι μας πλήγωσαν, κύκλος το ταξίδι αυτό μαζί της που δε περιορίζεται σε χρόνους.
Η ΚΑΡΔΙΑ - el corazon

Λίγο πιο κοντά στη σκέψη σου

Θα αναφερθώ απόψε σε ενα τραγούδι που μιλάει κάπως ετσι.... ΄να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στο ονομά σου...η πόλη παίζει τη σκληρή στα ανήλικα παιδιά της'.............

Πόσους ρόλους πραγματοποιούμαι στην ανάγκη να αγαπήσουμε ή να αγαπηθούμε.
Σε ποιά αγκαλιά θα χωρέσει η ανάγκη αυτή.
Πόσα σημαντικά γεγονότα μας οδηγούν να ζητήσουμε εκείνο το χάδι που θα φέρει λύτρωση στα δάκρυα μιας μοναξιάς.
Τη μοναξιά τη φέρνει η σκέψη της καρδιάς.

Και αν η καρδιά δε μπορεί να πάρει για να δώσει ότι αισθάνεται μας παρασέρνει σε μια ταραχώδη θάλασσα....στο πέλαγος της πλέουν οι μοναχικοί άνθρωποι.

Όσα η αγάπη ονειρεύεται........ όλα μένουν πίσω.

Έχεις σκεφτεί γιατί νιώθουμε την ανάγκη να θέλουμε να ερωτευτούμαι?
ο έρωτας μπορεί να είναι τυφλός αλλά σίγουρα είναι και διαισθαντικός.

Έχω νιώσει να φοβάμαι αλλά έχω νιώσει και να ερωτεύομαι.
Ζητάω να είμαι μαζί σου παντού, αλλά μαζί σου απλά δεν υπάρχω.

ΑΝ Η ΚΑΡΔΙΑ ΔΕ ΝΙΩΣΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΖΕΤΑΙ.
ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ ΔΕ Θ' ΑΛΛΑΞΕΙ.
....κάποτε μαζί σου, θέλω να τραγουδώ.....

ΧΡΙΣΤΙΝΑ